Przejdź do zawartości

Asakusa-jinja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Asakusa-jinja
浅草神社
Ilustracja
Honden, główny pawilon
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Tokio

Typ budynku

chram

Rozpoczęcie budowy

XII wiek

Ukończenie budowy

1649

Położenie na mapie Tokio
Mapa konturowa Tokio, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Asakusa-jinja”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Asakusa-jinja”
Położenie na mapie prefektury Tokio
Mapa konturowa prefektury Tokio, po prawej znajduje się punkt z opisem „Asakusa-jinja”
Ziemia35°42′54,50″N 139°47′50,77″E/35,715139 139,797436
Strona internetowa

Asakusa-jinja (jap. 浅草神社)chram[a] shintō w Tokio, w dzielnicy Taitō, w Japonii[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historia chramu jest ściśle związana z historią sąsiedniej świątyni buddyjskiej Sensō-ji, powszechnie nazywanej Asakusa-dera. Dwaj rybacy, bracia Hamanari i Takenari Hinokuma, w 682 roku wyłowili z rzeki Sumida posąg bogini miłosierdzia Kannon i przy pomocy posiadacza ziemskiego o nazwisku Matsuchi Haji zbudowali pierwszą świątynię. Z czasem ci trzej mężczyźni zostali deifikowani, a ku czci ich kami wzniesiono, przypuszczalnie pod koniec XII wieku, chram Asakusa. Inną nazwą chramu jest Sanja-sama, a głównym świętem chramu jest Sanja Matsuri, obchodzone w maju[1].

Obecne budynki chramu powstały w 1649 roku na polecenie sioguna Iemitsu Tokugawy. Od tego czasu chram przetrwał bez żadnych zniszczeń największe katastrofy (np. trzęsienie ziemi w Kantō (1923) i bombardowanie Tokio w 1945), które zniszczyły sąsiednią świątynię Sensō-ji. To sprawiło, że budynki chramu należą do najstarszych obiektów architektonicznych w Tokio. Chram jest zbudowany w stylu „japońskiego baroku” gongen-zukuri. Wnętrze sanktuarium ozdabiają malowidła mitycznych stworzeń, takich jak feniksy i smoki. Na terenie chramu znajdują się dwa wyjątkowe posągi komainu (lwów-psów), które stoją blisko siebie pod jednym parasolem. Nazywa się je Meoto Komainu, co oznacza „małżeństwo lwów-psów”, a ludzie proszą je o szczęśliwe małżeństwo i odwzajemnioną miłość[1].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  1. W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → „shrine”, tera → „temple”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]