Złotogłów (roślina)
Asphodelus ramosus | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
złotogłów | ||
Nazwa systematyczna | |||
Asphodelus L. Sp. Pl. 309. 1 Mai 1753[3] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
A. ramosus L. | |||
Synonimy | |||
|
Złotogłów, asfodel, złotowłos (Asphodelus L.) – rodzaj roślin z podrodziny lub rodziny (w zależności od ujęcia) złotogłowowych. Obejmuje ok. 17 gatunków[4].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]- Pozycja rodzaju według APweb (aktualizowany system APG III z 2009)
Jeden z kilkunastu rodzajów w obrębie podrodziny złotogłowowych (Asphodeloideae) z rodziny żółtakowatych (Xanthorrhoeaceae ) w obrębie rzędu szparagowców (Asparagales)[2].
- Pozycja rodzaju w systemie APG II (2003)
Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd szparagowce (Asparagales), rodzina złotogłowowate (Asphodelaceae)[2].
- Pozycja rodzaju w systemie Reveala (1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe, nadrząd Lilianae Takht., rząd agawowce (Agavales Hutch.), rodzina złotogłowowate (Asphodelaceae Juss.), podrodzina Asphodeloideae Burnett, plemię Asphodeleae Lam. & DC., podplemię Asphodelinae Baker., rodzaj złotogłów (Asphodelus L.)[5]
- Wykaz gatunków[4]
- Asphodelus acaulis Desf.
- Asphodelus aestivus Brot.
- Asphodelus albus Mill. – złotogłów biały
- Asphodelus ayardii Jahand. & Maire
- Asphodelus bakeri Breistr.
- Asphodelus bento-rainhae P.Silva
- Asphodelus cerasiferus J.Gay
- Asphodelus fistulosus L. – złotogłów wąskolistny
- Asphodelus gracilis Braun-Blanq. & Maire
- Asphodelus lusitanicus Cout.
- Asphodelus macrocarpus Parl.
- Asphodelus ramosus L.
- Asphodelus refractus Boiss.
- Asphodelus roseus Humbert & Maire
- Asphodelus serotinus Wolley-Dod
- Asphodelus tenuifolius Cav.
- Asphodelus viscidulus Boiss.
Uprawa
[edytuj | edytuj kod]Gleba dla roślin z tego rodzaju powinna być żyzna, przepuszczalna, o zasadowym odczynie, bogata w wapń. Złotogłów polecany do ogrodów skalnych, żwirowych. Przed zimą należy osłonic roślinę korą albo torfem, gdyż może przemarzać[6].
Obecność w kulturze i symbolice
[edytuj | edytuj kod]Złotogłów symbolizuje śmierć, świat zmarłych, żal, smutek, melancholię, sentymentalizm, pokorę, wieczność[7].
W starożytnej Grecji sadzono go na cmentarzach jako pokarm dla dusz zmarłych[7][8]. Według mitologii greckiej rósł na „asfodelowych łąkach” (gr. ἀσφόδελος λειμών asphódelos leimṓn), które znajdowały się w podziemnej krainie umarłych, nad rzeką Styks[9][10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b c Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-09] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian Institution. [dostęp 2013-04-11].
- ↑ a b Asphodelus. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2013-04-11].
- ↑ James L. Reveal System of Classification. PBIO 250 Lecture Notes: Plant Taxonomy. Department of Plant Biology, University of Maryland, 1999. Systematyka rodzaju Asphodelus według Reveala. [dostęp 2007-03-18].
- ↑ Złotogłów. 2013. [dostęp 2013-11-04]. (pol.).
- ↑ a b Władysław Kopaliński: Słownik symboli. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0746-3.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 63. ISBN 83-7399-022-4.
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 154. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Starsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 207. ISBN 83-7391-077-8.