Atalanta BC

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Atalanta BC
Pełna nazwa

Atalanta Bergamasca Calcio

Przydomek

Orobici
Nerazzurri (Czarno-niebiescy)

Barwy

         
niebiesko-czarne

Data założenia

1907

Liga

Serie A

Państwo

 Włochy

Region

 Lombardia

Stadion

Stadio Atleti Azzurri d’Italia

Sponsor techniczny

Joma

Prezes

Antonio Percassi

Trener

Gian Piero Gasperini

Asystent trenera

Jens Bangsbo
Tullio Gritti

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Atalanta Bergamasca Calciowłoski klub piłkarski z siedzibą w Bergamo, grający od sezonu 2011/12 w rozgrywkach Serie A.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Chronologia nazw:

  • 1907: Società Bergamasca di Ginnastica e Sports Atletici "Atalanta"
  • 1919: Società Bergamasca di Educazione Fisica Atalanta
  • 1920: Atalanta e Bergamasca di Ginnastica e Scherma – po fuzji z Bergamasca di Ginnastica e Scherma
  • 1920: Atalanta Bergamasca Calcio

Klub sportowy SBGSA Atalanta został założony w miejscowości Bergamo 17 października 1907 roku[1]. Klub wziął nazwę od mitologicznej atletki Atalanty. Natychmiast zapisał się do F.I.F., ale rozgrywał jedynie mecze towarzyskie. Dopiero w sezonie 1914/15 zespół startował w mistrzostwach Promozione Lombarda (D2). Po zakończeniu I wojny światowej w sezonie 1919/20 klub został zakwalifikowany do Prima Categoria, w której zajął trzecie miejsce w grupie B Prima Categoria Lombarda. W lutym 1920 klub połączył się z Bergamasca di Ginnastica e Scherma, po czym nazwa klubu otrzymała brzmienie Atalanta e Bergamasca di Ginnastica e Scherma, a następnie uproszczonado Atalanta Bergamasca Calcio. W następnym sezonie 1920/21 zespół uplasował się na czwartej pozycji w grupie EPrima Categoria Lombarda. 24 lipca 1921 roku, podczas zgromadzenia na którym przedstawiono Projekt Pozzo, plan reformy mistrzostw, który przewidywał zmniejszenie mistrzostw Pierwszej Dywizji Północnej do zaledwie 24 uczestników w porównaniu z 64 uczestnikami mistrzostw sezonu 1920/21, 24 największe włoskie kluby odłączyli się od FIGC, tworząc federację (CCI) i mistrzostwo (Prima Divisione, znane również jako Torneo delle 24). Klub zdecydował się pozostać w szeregach FIGC, zajmując w sezonie 1921/22 trzecie miejsce w grupie B mistrzostw Prima Categoria Lombarda. Przed rozpoczęciem sezonu 1922/23 ze względu na kompromis Colombo dotyczący restrukturyzacji mistrzostw, klub został zakwalifikowany do rozgrywek Seconda Divisione Lega Nord (D2), w których najpierw zwyciężył w grupie C, a w półfinale zajął drugie miejsce w grupie B. W następnym sezonie 1923/24 był trzecim w grupie B Seconda Divisione Lega Nord.

Po reorganizacji systemu ligi w 1926 i wprowadzeniu najwyższej klasy, zwanej Divisione Nazionale klub w sezonie 1926/27 zajął drugie miejsce w grupie B Prima Divisione (D2). W następnej sezonie 1927/28 najpierw zwyciężył w grupie A Prima Divisione, a potem w finale również był pierwszym, zdobywając promocję do Divisione Nazionale. Jednak klub nie zatrzymał się na długo na najwyższym poziomie, po zajęciu 14 pozycji w grupie A Divisione Nazionale w sezonie 1928/29, spadł z pierwszej dywizji. W sezonie 1929/30 po podziale najwyższej dywizji na Serie A i Serie B, klub został zakwalifikowany do Serie B. W 1937 zespół awansował po raz pierwszy do Serie A, ale szybko został zdegradowany. Powrócił w 1940 i utrzymał się w niej do 1959. Po roku pobytu w Serie B, powrócił do najwyższej klasy rozgrywek, by pozostać w niej do 1973. W 1964 roku drużyna zdobyła Puchar Włoch, a rok później doszła do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. W 1981 klub został zdegradowany do Serie C1. Do drugiej ligi powrócił rok później, a w 1985 awansował ponownie do najwyższej klasy rozgrywek we Włoszech. Od tej pory klub balansuje między Serie A a Serie B. Atalanta była degradowana w 1988, 1995 i 1998. W 2006 znów powróciła do Serie A. W 2010 roku Atalanta ponownie znalazła się w drugiej lidze. W 2011 roku po raz kolejny awansowała do Serie A.

Największym osiągnięciem drużyny było trzecie miejsce w lidze w 2019, 2020 i 2021.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Trofea krajowe[edytuj | edytuj kod]

Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)
Mistrzostwo I miejsce 0
II miejsce 0
III miejsce 3 2019, 2020, 2021
Puchar zdobywca 1 1963
finalista 4 1987, 1996, 2019, 2021
Superpuchar zdobywca 0
finalista 0

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Stan na 31 stycznia 2023[2]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Argentyna Juan Musso
2 OB Włochy Rafael Tolói (kapitan)
3 OB Dania Joakim Mæhle
5 OB Włochy Caleb Okoli
6 OB Argentyna José Luis Palomino
7 PO Holandia Teun Koopmeiners
9 NA Kolumbia Luis Muriel
10 PO Wybrzeże Kości Słoniowej Jérémie Boga
11 NA Nigeria Ademola Lookman
13 PO Brazylia Éderson
15 PO Holandia Marten de Roon (wicekapitan)
17 NA Dania Rasmus Højlund
Nr Poz. Piłkarz
19 OB Albania Berat Djimsiti
22 OB Włochy Matteo Ruggeri
28 OB Turcja Merih Demiral
31 BR Włochy Francesco Rossi
33 OB Holandia Hans Hateboer
42 OB Włochy Giorgio Scalvini
57 BR Włochy Marco Sportiello
77 OB Włochy Davide Zappacosta
88 PO Chorwacja Mario Pašalić
91 NA Kolumbia Duván Zapata
93 OB Francja Brandon Soppy

Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
NA Włochy Christian Capone (w Ternanie do 30 czerwca 2022)
NA Gambia Ebrima Colley (w Spezii do 30 czerwca 2022)
BR Włochy Pierluigi Gollini (w Tottenhamie Hotspur do 30 czerwca 2022)
PO Ukraina Wiktor Kowałenko (w Spezii do 30 czerwca 2022)
NA Holandia Sam Lammers (w Eintrachcie Frankfurt do 30 czerwca 2022)
NA Wybrzeże Kości Słoniowej Emmanuel Latte Lath (w SPAL do 30 czerwca 2022)
OB Włochy Matteo Lovato (w Cagliari Calcio do 30 czerwca 2022)
Nr Poz. Piłkarz
PO Włochy Filippo Melegoni (w Genoi do 30 czerwca 2022)
OB Argentyna Cristian Romero (w Tottenhamie Hotspur do 30 czerwca 2023)
OB Włochy Matteo Ruggeri (w Salernitanie do 30 czerwca 2022)
OB Chorwacja Boško Šutalo (w Hellasie Verona do 30 czerwca 2022)
NA Włochy Marco Tumminello (w Regginie do 30 czerwca 2022)
PO Włochy Luca Valzania (w Cremonese do 30 czerwca 2022)
NA Włochy Luca Vido (w Cremonese do 30 czerwca 2022)


Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Information icon.svg Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1963/64 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Portugalia Sporting CP 2–0 1–3 3–3, 1–3 (N)
1987/88 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Walia Merthyr Tydfil 2–0 1–2 3–2
1/8 Grecja OFI Kreta 2–0 0–1 2–1
1/4 Portugalia Sporting CP 2–0 1–1 3–1
1/2 Belgia KV Mechelen 1–2 1–2 2–4
1989/90 Puchar UEFA 1R Spartak Moskwa 0–0 0–2 0–2
1990/91 Puchar UEFA 1R Dinamo Zagrzeb 0–0 1–1 1–1, w.
2R Turcja Fenerbahçe SK 4–1 1–0 5–1
1/8 Niemcy 1. FC Köln 1–0 1–1 2–1
1/4 Włochy Inter Mediolan 0–0 0–2 0–2
2017/18 Liga Europy Grupa E Anglia Everton 3–0 5–1 1. miejsce
Francja Olympique Lyon 1–0 1–1
Cypr Apollon Limassol 3–1 1–1
1/16 Niemcy Borussia Dortmund 1–1 2–3 3–4
2018/19 Liga Europy 2Q Bośnia i Hercegowina FK Sarajevo 2–2 8–0 10–2
3Q Izrael Hapoel Hajfa 2–0 4–1 6–1
PO Dania FC København 0–0 0–0 0–0, k: 3–4
2019/20 Liga Mistrzów Grupa C Chorwacja Dinamo Zagrzeb 2–0 0–4 2. miejsce
Ukraina Szachtar Donieck 1–2 3–0
Anglia Manchester City 1–1 1–5
1/8 Hiszpania Valencia 4–1 4–3 8–4
1/4 Francja Paris Saint-Germain 1–2 (N)
2020/21 Liga Mistrzów Grupa D Anglia Liverpool 0–5 2–0 2. miejsce
Holandia Ajax 2–2 1–0
Dania FC Midtjylland 1–1 4–0
1/8 Hiszpania Real Madryt 0–1 1–3 1–4
2021/22 Liga Mistrzów Grupa F Hiszpania Villarreal 2–3 2–2 3. miejsce
Szwajcaria BSC Young Boys 1–0 3–3
Anglia Manchester United 2–2 2–3
Liga Europy 1/16 Grecja Olympiakos 2–1 3–0 5–1
1/8 Niemcy Bayer Leverkusen 3–2 1–0 4–2
1/4 Niemcy RB Leipzig 0–2 1–1 1–3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Italy – Foundation Dates, RSSSF [dostęp 2020-11-02] (ang.).
  2. Atalanta BC, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [online] [dostęp 2021-08-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]