Atria

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Atria
α Trianguli Australis
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Trójkąt Południowy

Rektascensja

11h 48m 39s[1]

Deklinacja

-69° 01′ 39,76″[1]

Paralaksa (π)

0,00835 ± 0,00015[1]

Odległość

390,6 ± 7,1 ly
119,8 ± 2,2 pc

Wielkość obserwowana

1,91m[2]

Ruch własny (RA)

17,99 ± 0,11 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−31,58 ± 0,15 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−3,00 ± 0,10 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym

Typ widmowy

K2 II-III[1]

Masa

7[3] M

Promień

130[3] R

Metaliczność [Fe/H]

−0,06[2]

Wielkość absolutna

−3,48m[2]

Jasność

4900 L[3]

Wiek

45 mln lat[3]

Temperatura

4200 K[3]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

8293[2] pc

Mimośród

0,1205[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J16483989-6901398
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 625
Boss General Catalogue: GC 22558
Katalog Henry’ego Drapera: HD 150798
Katalog Hipparcosa: HIP 82273
Katalog jasnych gwiazd: HR 6217
SAO Star Catalog: SAO 253700
CPD−68°2822

Atria (Alfa Trianguli Australis, α TrA) – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Trójkąta Południowego, odległa od Słońca o około 391 lat świetlnych.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda nosi nazwę Atria, co jest jedynie skrótem jej oznaczenia Bayera, Alfa Trianguli Australis[3][4]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Atria dla określenia tej gwiazdy[5].

Charakterystyka obserwacyjna[edytuj | edytuj kod]

Jej obserwowana wielkość gwiazdowa to 1,91m, zaś wielkość absolutna jest równa −3,48m[2]. Z Polski gwiazdy tej nie można obserwować, należy do obiektów widocznych przede wszystkim z półkuli południowej[4].

Charakterystyka fizyczna[edytuj | edytuj kod]

Atria to pomarańczowy olbrzym należący do typu widmowego K2. Jego temperatura jest równa około 4200 K. Masa gwiazdy jest siedmiokrotnie większa od masy Słońca, ma ona 130 razy większy promień i jest 4900 razy jaśniejsza od niego. Ma około 45 milionów lat, w przyszłości zakończy życie jako biały karzeł, odrzuciwszy wcześniej otoczkę[3].

Nie jest pewne, czy jest to gwiazda pojedyncza. Została sklasyfikowana jako gwiazda barowa, co wskazywałoby na istnienie towarzysza, który już przeistoczył się w białego karła, oddając Atrii część swojej materii. Takiego towarzysza jednak nie zaobserwowano. Jej aktywność w paśmie rentgenowskim – nietypowa jak na gwiazdę tego typu – sugeruje, że gwiazda ma mniejszą towarzyszkę odległą o 50 au[4], prawdopodobnie typu widmowego G[3].

Optyczna towarzyszka gwiazdy o wielkości 11,45m, oddalona o 62,9″[6], ma inny ruch własny i nie jest związana z nią grawitacyjnie[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Atria w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f Anderson E., Francis C.: HIP 82273. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-01-24]. (ang.).
  3. a b c d e f g h Jim Kaler: ATRIA (Alpha Trianguli Australis). STARS. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
  4. a b c Kamil Złoczewski: Trójkąt Południowy i Cyrkiel. Poradnik obserwatora. T. 102. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2014, s. 20–22, seria: Kosmos. Tajemnice Wszechświata. Encyklopedia Astronomii i Astronautyki.. ISBN 978-83-252-2318-2.
  5. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-19. [dostęp 2018-01-26].
  6. Mason et al.: WDS J16487-6902A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  7. TYC 9275-3638-1 w bazie SIMBAD (ang.)