Audyt efektywności energetycznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Audyt efektywności energetycznej – opracowanie zawierające analizę zużycia energii oraz określające stan techniczny obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, zawierające wykaz przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, a także ocenę ich opłacalności ekonomicznej i możliwej do uzyskania oszczędności energii[1][2].

Audyty efektywności energetycznej zostały wprowadzone ustawą o efektywności energetycznej w 2011 r.[1], zastąpionej ustawą o efektywności energetycznej z 2016 r[2].

Audyty efektywności energetycznej mają zastosowanie głównie w systemie białych certyfikatów (świadectw efektywności energetycznej). Określona w audycie oszczędność energii planowana do zaoszczędzenia średnio rocznie w wyniku realizacji przedsięwzięcia jest podstawą wniosku o wydanie przez Urząd Regulacji Energetyki białego certyfikatu dla tego przedsięwzięcia i określonej w certyfikacie jego wartości.

Po zrealizowaniu przedsięwzięcia wykonuje się audyt efektywności energetycznej potwierdzający uzyskanie planowanej oszczędności energii z zakończonego przedsięwzięcia. Audyt ten składany jest w Urzędzie Regulacji Energetyki wraz z zawiadomieniem o zakończeniu przedsięwzięcia. Ten audyt nie może być wykonany przez tę samą osobę, która wykonała audyt złożony wraz z wnioskiem o wydanie białego certyfikatu.

Zasady sporządzenia audytów i obliczania oszczędności energii zostały określone w Rozporządzeniu Ministra Energii[3], a rodzaje przedsięwzięć, których mogą dotyczyć audyty  określa obwieszczenie Ministra Energii[4].

Rozporządzenie[3] określa także zasady weryfikacji audytów dokonywanej przez Urząd Regulacji Energetyki w ramach przeprowadzanej procedury wydania białego certyfikatu.

W ustawie z 2011 r.[1] określono wymagania kwalifikacyjne dla audytorów efektywności energetycznej czyli osób sporządzających audyty. W ramach zmian wprowadzonych w  tej ustawie w 2012 r.[5] wymagania kwalifikacyjne  zostały zniesione, zniesiono też  określenie „audytor efektywności energetycznej”. W ramach zmian ustawy z 2016 r.[2] wprowadzonych w roku 2021[6] ponownie wprowadzono wymagania kwalifikacyjne dla osób sporządzających audyty efektywności energetycznej, bez określania tych osób jako audytorów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2011 r. poz. 551).
  2. a b c Ustawa z dnia 11 czerwca 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 2166).
  3. a b Rozporządzenie Ministra Energii z dnia 5 października 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania  audytu efektywności energetycznej oraz metod obliczania oszczędności energii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1220).
  4. Obwieszczenie Ministra Energii z dnia 23 listopada 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej (M.P. z 2016 r. poz. 1184).
  5. Ustawa z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2012 r. poz. 1397).
  6. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2021 r. o zmianie ustawy o efektywności energetycznej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 868).