Aukuba
|
||
 Aukuba japońska |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | gariowce | |
| Rodzina | gariowate | |
| Rodzaj | aukuba | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Aucuba Thunberg Nov. Gen. Pl. 3: 61. 1783[2][3] |
||
Aukuba (Aucuba Thunb.) – rodzaj roślin z rodziny gariowatych Garryaceae, w obrębie którego wyróżnia się od trzech do dziesięciu gatunków. Wcześniej rośliny te zaliczane były do dereniowatych (Cornaceae)[4] lub Aucubaceae[1]. Gatunkiem typowym jest Aucuba japonica[3]. Rodzaj obejmuje gatunki występujące we wschodniej Azji, na obszarze od Himalajów po Japonię[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zimozielone krzewy lub małe drzewa do 10 m wysokości, podobne z wyglądu do wawrzynu (Laurus) i często z nim mylone, głównie z powodu błyszczących, skórzastych liści.
- Liście
- Naprzeciwległe, szeroko lancetowate, o długości 8–25 cm i 2–7 cm szerokości, z kilkoma dużymi zębami na krawędzi blisko wierzchołka liścia. Błyszczące i skórzaste.
- Kwiaty
- Rośliny dwupienne. Kwiaty są drobne, o średnicy 4–8 mm, z czterema płatkami fioletowo-brązowymi. Wyrastają po 10-30 w luźnych wierzchotkach.
- Owoc
- Czerwony pestkowiec podobny do jagody o średnicy 1 cm.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Długi czas wyróżniano tylko trzy gatunki (A. chinensis, A. himalaica, A. japonica)[4]. Jednak w ostatnich latach zaakceptowano jeszcze siedem gatunków:
- aukuba japońska (Aucuba japonica). Południowa Japonia, Korea Południowa, Tajwan, południowo-wschodnie Chiny (prowincja Zhejiang). Krzew do 4 m wysokości.
- Aucuba albopunctifolia. Południowe Chiny. Krzew do 2–6 m wysokości.
- Aucuba chinensis. Południowe Chiny, Tajwan, północny Wietnam. Krzew do 3–6 m wysokości.
- Aucuba chlorascens. Południowo-wschodnie Chiny (prowincja Yunnan). Krzew do 7 m wysokości.
- Aucuba confertiflora. Południowo-zachodnie Chiny (prowincja Yunnan). Krzew do 4 m wysokości.
- Aucuba eriobotryifolia. Południowo-zachodnie Chiny (Yunnan). Małe drzewo do 13 m wysokości.
- Aucuba filicauda. Południowe Chiny. Krzew do 4 m wysokości.
- Aucuba himalaica. Wschodnie Himalaje, południowe Chiny, w północna Mjanma. Małe drzewo do 8–10 m wysokości.
- Aucuba obcordata. Południowe Chiny. Krzew do 4 m wysokości.
- Aucuba robusta. Południowe Chiny (Kuangsi). Krzew.
Uprawa i zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Aukuba japońska jest uprawiana jako roślina ozdobna. W łagodnym klimacie morskim i śródziemnomorskim uprawiana jest jako roślina żywopłotowa, dalej na północy w oranżeriach i mieszkaniach[4]. Wiele jej odmian uprawnych dostępnych jest w ofercie handlowej. Najpopularniejsze odmiany to 'Variegata' z żółtymi plamami na liściach (żeńska) lub 'Maculata' (męska). Często stosowane jest określane "japoński wawrzyn" oraz "łaciaty wawrzyn". Roślina jest ceniona ze względu na barwne wiecznie zielone liście oraz duże, jasno-czerwone jagody.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-08-31].
- ↑ Tao ye shan hu shu: Aucuba. W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2010-08-31].
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING) (ang.). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2010-08-31].
- ↑ a b c Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998. ISBN 83-7079-778-4.
