Australian Cycling Corps

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Australijscy żołnierze-cykliści w 1915

Australian Cycling Corps – australijskie jednostki kolarzy działające przy Australian Imperial Force w czasie I wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasie reorganizacji Australian Imperial Force (AIF) w Egipcie w 1916, po jego ewakuacji z Gallipoli, do każdej z pięciu dywizji piechoty została przydzielona kompania kolarzy zgodnie z ówczesnym brytyjskim modelem tzw. New Army[1]. Każda kompania liczyła 204 żołnierzy i była podzielona na sześć plutonów[2]. Kompanie zostały utworzone w marcu i kwietniu 1916, w ich skład weszli ochotnicy[1].

Po reorganizacji całego AIF i przeniesieniu go to Francji, kompanie kolarzy zostały przydzielone korpusom[3]. 1 i 2 Kompania weszły w skład I ANZAC Corps jako 1st Cyclist Battalion, 4 Kompania została rozwiązana i jej żołnierze wrócili do ich oryginalnych jednostek, 5 Kompania została połączona z New Zealand Cyclist Corps[4] tworząc 2nd Cyclist Battalion w II ANZAC Corps, 3 Kompania została rozwiązana już wcześniej, w czasie tranzytu przez Wielką Brytanią, jej żołnierze zostali skierowani do australijskiej 3 Dywizji[5]. W skład 2 Batalionu wchodziły dwie kompanie Nowozelandczyków[6][7] i był on dowodzony głównie przez oficerów nowozelandzkich[1]. Każdy batalion składał się z kwatery i trzech kompanii, z których każda składała się z trzech plutonów[8]. Łącznie każdy batalion liczył 26 oficerów oraz 310 podoficerów i szeregowców[8]. W tym czasie w Wielkiej Brytanii uformowano także Szkolną Kompanię Kolarską (Cyclist Training Company)[1].

Kolarze byli zorganizowani tak samo jak podobne im jednostki piechoty[1]. Początkowo służyli jako posłańcy, ale w 1917 i 1918, po przejściu z wojny pozycyjnej do częściowo manewrowej, służyli także w roli kawalerii – przeprowadzając rozpoznanie i patrole[1]. Oprócz tego żołnierze jednostek kolarskich służyli także w wielu rolach pomocniczych, zajmowali się między innymi układanie kabli telefonicznych, kontrolą ruchu drogowego[9], rozładowywaniem zaopatrzenia z wagonów kolejowych, chowaniem zmarłych i nawet pracami przy żniwach[1].

Żołnierze używali bardzo różnorodnego sprzętu rowerowego, głównie rowerów z Birmingham Small Arms Company, modeli od Mark I do Mark IV[9]. Zazwyczaj uzbrojeni byli w karabiny Lee-Enfield w wersji z krótszą lufą, tzw. Short Magazine Lee Enfield (SMLE)[9]. Karabiny mogły być przymocowywane do ramy roweru, czasami były także przewożone na plecach[1], używano także karabinów maszynowych Lewisa[10].

Po utworzeniu w 1917 nadrzędnej jednostki Australian Corps zawierającej pięć australijskich dywizji piechoty walczących na froncie zachodnim, II ANZAC Corps został przemianowany na XXII Corps i w marcu 1st Cyclist Battalion został przydzielony bezpośrednio do Australian Corps, a Australijczycy służący w 2nd Cyclist Battalion zostali przeniesieni do innych jednostek AIF, głównie do artylerii i piechoty[1][11]. Nowozelandczycy z 2nd Cyclist Battalion utworzyli XXII Corps Cycle Battalion[1][1], we wrześniu przemianowany na New Zealand Cyclist Battalion[12].

W czasie wojny straty australijskie wyniosły – dziewięciu żołnierzy zmarłych z ran, 17 z powodu chorób lub wypadków, 55 rannych, 37 zagazowanych[13]. Nowozelandczycy stracili 64 żołnierzy, z czego 59 z powodu akcji nieprzyjaciela i mieli 259 rannych[13].

Łącznie w australijskich oddziałach kolarskich służyło około 3000 oficerów i żołnierzy, ale większość z nich nie służyła w jednostkach operacyjnych[13]. Jednostki zostały rozwiązane 30 kwietnia 1919[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Cyclist Units. diggerhistory.info. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
  2. ↑ Austin 2008 ↓, s. 29-30.
  3. ↑ Austin 2008 ↓, s. 146.
  4. ↑ Anzac cyclists. nzhistory.net.nz, 2011-03-21. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
  5. ↑ Austin 2008 ↓, s. 34-35, 146.
  6. ↑ First AIF Order of Battle 1914-1918. aif.adfa.edu.au. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
  7. ↑ Austin 2008 ↓, s. 37.
  8. ↑ a b Austin 2008 ↓, s. 36.
  9. ↑ a b c Ally Roche: The Bicycle in Warfare. awm.gov.au, 2011-03-21. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
  10. ↑ Austin 2008 ↓, s. 29.
  11. ↑ Austin 2008 ↓, s. 107.
  12. ↑ Austin 2008 ↓, s. 110.
  13. ↑ a b c Austin 2008 ↓, s. 144.
  14. ↑ Austin 2008 ↓, s. 142.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Austin Ronald: Cycling to War: History of the First AIF/NZ Cyclist Corps 1916–19. McCrae, Victoria: Slouch Hat Publications, 2008. ISBN 978-0-9758353-4-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Australian_Cycling_Corps&oldid=68519001”