Autonomiczni nacjonaliści

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niemieccy narodowi socjaliści jako „Autonomiczni Nacjonaliści” stosujący taktykę „czarnego bloku” na proteście w 2007 roku
 Autonomiczni nacjonaliści na Marszu Niepodległości w Warszawie. 11 listopada 2019 r.
Autonomiczni nacjonaliści na Marszu Niepodległości w Warszawie. 11 listopada 2019 r.

Autonomiczni nacjonaliścinacjonaliści i narodowi socjaliści nie tworzący sformalizowanych struktur organizacyjnych ani partyjnych. Działają w wielu krajach Europy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze ruchy tego rodzaju pojawiły się w Niemczech około 2000 roku, jako jedna z odmian działalności nacjonalistycznej, która odeszła od subkultury skinhead i zaczęła wykorzystywać formy i taktykę działania ruchów anarchistycznych (również antyfaszystowskich, a szczególnie – Antify), jak np. czarny blok (der schwarze Block) czy też grafik. Sama koncepcja działania w podobny sposób pojawiła na początku lat 80 XX w. w Hiszpanii, rozpropagowana przez radykalne nacjonalistyczne ugrupowanie Komórki Autonomiczne („Bases Autónomas”).

Po 2000 roku część działaczy nacjonalistycznych w Niemczech zaczęła adaptować skrajnie lewicową taktykę działania, m.in. ubioru (jednolity ubiór na czarno, kefija czy koszulki z Che Guevarą), symbolikę i taktykę działania (czarny blok).

Z czasem taktyka autonomicznego nacjonalizmu rozpowszechniła się wśród niektórych środowisk nacjonalistycznych całej Europy. Jedną z pierwszych grup tego typu w Polsce były śląskie „Białe Orły”.

Poglądy i działanie[edytuj | edytuj kod]

Wlepka skierowana przeciwko idei wielokulturowości, Wrocław

Autonomiczni nacjonaliści nie są ideologicznie zgodni w każdej kwestii, ale da się wyodrębnić wspólne postulaty dla tego środowiska: antykapitalizm, antykomunizm, antysyjonizm, antydemokratyzm i nacjonalizm.

Członków ruchu łączy nacjonalizm, deklarują niechętną postawę wobec wielokulturowości i globalizmu, wśród których dostrzegają zagrożenia dla cywilizacji europejskiej i tożsamości poszczególnych narodów. Jako wrogą tejże uważają także m.in. ekspansję islamu czy obecną politykę USA i Izraela. Ideologicznie często zajmują pozycje bliskie strasseryzmowi. Na manifestacjach posługują się też symbolem strasseryzmu – mieczem i młotem.

Działania ANów opierają się na organizacji koncertów muzycznych, marszów i pochodów („Czarny blok”), stosowaniu propagandy w postaci plakatów, wlepek czy banerów, promocji własnych poglądów w Internecie itp. Szczególnie często eksponowanym symbolem jest krzyż celtycki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]