Auxilia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 |
Ten artykuł należy dopracować: od 2016-03 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe), od 2016-03 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł, usunąć błędy gramat.-językowe, poprawić interpunkcyjnie i zweryfikować z podaniem więcej niż jednego źródła przytoczonych wiadomości. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Auxilia (z łac. pomoc) – to starożytna formacja wojskowa działająca w ramach armii rzymskiej. Auxilia była wyspecjalizowanymi oddziałami z rzymskich prowincji i miała zadanie wspierać główne siły pieszych legionów. Tymi jednostkami posiłkowymi była głównie jazda i łucznicy.
We wczesnym imperium istniały trzy rodzaje jednostek auxilia:
- skrzydła kawalerii – jednostki kawaleryjskie,
- kohorty piesze (cohortes peditae) – lekka piechota towarzysząca legionom,
- kohorty mieszane (cohortes equitatae) – niewielkie samodzielne jednostki dalekiego rozpoznania, zabezpieczenia, eskorty i łączności.
Żołnierze po odbyciu wieloletniej służby otrzymywali obywatelstwo rzymskie (czasem wraz z żoną i dziećmi o ile zaznaczono to w "akcie zaszczytnego zwolnienia ze służby" tabula honestae missionis)[1]. Oficerami w oddziałach auxilii byli ekwici. W późnym cesarstwie wśród oddziałów auxilii pojawiali się:
- Sarmaci - auxilia sarmatae
- Alanowie - auxilia allani
- Wandalowie i Goci
- jazda rzymska
Przypisy
- ↑ "Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu." t. I, Warszawa 1982 ISBN 83-01-00743-5 Rozdział IV "Epigrafika" (s. 200 - 203)
