Auxilia
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
 |
Ten artykuł od 2016-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Uwagi: zweryfikować z podaniem więcej niż jednego źródła przytoczonych wiadomości. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Auxilia (liczba mnoga od łac. auxilium „pomoc”) – starożytna formacja wojskowa działająca w ramach armii rzymskiej. Auxilia były wyspecjalizowanymi oddziałami z rzymskich prowincji i miały za zadanie wspierać główne siły pieszych legionów. Tymi jednostkami posiłkowymi była głównie jazda i łucznicy.
We wczesnym imperium istniały trzy rodzaje jednostek auxiliów:
- skrzydła kawalerii – jednostki kawaleryjskie,
- kohorty piesze (cohortes peditae) – lekka piechota towarzysząca legionom,
- kohorty mieszane (cohortes equitatae) – niewielkie samodzielne jednostki dalekiego rozpoznania, zabezpieczenia, eskorty i łączności.
Żołnierz po odbyciu wieloletniej służby otrzymywał obywatelstwo rzymskie, a niekiedy dotyczyło to także jego żony i dzieci (o ile zaznaczono to w „akcie zaszczytnego zwolnienia ze służby”, tabula honestae missionis)[1]. Oficerami w oddziałach auxiliów byli ekwici. W późnym cesarstwie wśród auxiliów pojawiali się:
- Sarmaci – auxilia sarmatae
- Alanowie – auxilia allani
- Wandalowie i Goci
- jazda rzymska
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Epigrafika. W: Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. T. I. Warszawa: 1982, s. 200–203. ISBN 83-01-00743-5.
