Awraam Romanius

Awraam Romanius
Аврам Иванович Романус
	generał lejtnant
Data śmierci	po 1783, a przed 1787
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego
Główne wojny i bitwy	konfederacja barska
	Odznaczenia

Awraam Iwanowicz Romanius, pol. Abraham de Romanius, ros. Аврам Иванович Романус (zm. po 1783, a przed 1787 rokiem) – generał lejtnant Imperium Rosyjskiego w 1771 roku, dowódca korpusu wojsk rosyjskich stacjonujących w Polsce i na Litwie w 1781 roku, uczestnik walk przeciw konfederacji barskiej. W 1775 roku Sejm Rozbiorowy 1773–1775 nadał mu polski indygenat.

W 1774 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1774 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława, kawaler Orderu św. Aleksandra Newskiego, w 1770 odznaczony holsztyńskim Orderem św. Anny.

W dobrach hrabstwa iwienieckiego ulokował znaczny kapitał – 27 tysięcy czerwonych złotych, czyli 486 tys. złotych polskich. Po jego śmierci kwestia tego zobowiązania, wobec długów jego syna w Rosji, stała się przedmiotem żądań rosyjskich wobec Polski, w większości spełnionych przez Radę Nieustającą.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Czaja: Między tronem, buławą a dworem petersburskim. Z dziejów Rady Nieustającej 1786–1789. Wyd. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 155–156. ISBN 83-01-07415-9.
Marta Męclewska: Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Wyd. I. Warszawa: Arx Regia Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego, 2008. ISBN 978-83-70-22178-2.
Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Романус, Аврам Иванович (ros.)