Bóg, człowiek i szatan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bóg, człowiek i szatan
Gatunek

dramat, niemy

Rok produkcji

1912

Data premiery

8 września 1912

Kraj produkcji

Królestwo Polskie

Język

jidysz

Czas trwania

Ok. 20 minut[1]

Reżyseria

Abraham Izaak Kamiński

Zdjęcia

Stanisław Sebel

Produkcja

Kantor Siła

Bóg, człowiek i szatan – polski niemy dramat filmowy z roku 1912 w reżyserii Abrahama Izaaka Kamińskiego. Ekranizacja popularnej sztuki Jakuba Gordina[2]. Film obecnie uznawany za zaginiony[3].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Dom Hersza Dubrownera, ubogiego i cnotliwego przepisywacza ksiąg, staje się polem starcia między dobrem a złem. Uosabiający zło Szatan pojawia się pod postacią sprzedawcy losów loteryjnych i kusi Hersza, aby ten uległ chęci szybkiego wzbogacenia się. Hersz wygrywa na loterii i za otrzymane pieniądze buduje fabrykę produkującą tałesy. Szatan znów się pojawia, tym razem pod postacią kupca Uriela Mazyka. Rujnuje wszystkich okolicznych rzemieślników wytwarzających tałesy ręcznie, nie potrafi jednak wygrać z Dubrownerem i jego fabryką. Gdy Dubrowner nie może znieść ciążących na nim grzechów, popełnia samobójstwo i w ten sposób sam sobie wymierza karę[1].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Obsada jest znana jedynie szczątkowo[1][3]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Janicki, Polskie filmy fabularne 1902-1988, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1990, s. 12, ISBN 978-83-221-0503-0, OCLC 24209334.
  2. Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 57. ISBN 978-83-60292-30-3.
  3. a b Bóg, człowiek i szatan [online], FilmPolski.pl [dostęp 2017-12-06] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]