Bąblin
Artykuł |
52°40′40.1″N 16°43′5.6″E |
---|---|
- błąd |
4 m |
WD |
52°40'21"N, 16°42'47"E |
- błąd |
2036 m |
Odległość |
2 m |
wieś | |
![]() Wejście na teren siedziby Misjonarzy Świętej Rodziny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2009) |
179[1] |
Strefa numeracyjna |
61 |
Kod pocztowy |
64-607[2] |
Tablice rejestracyjne |
POB |
SIMC |
0591248 |
Położenie na mapie gminy Oborniki ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu obornickiego ![]() | |
![]() |
Bąblin – wieś sołecka w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Historia i obiekty[edytuj | edytuj kod]
Wieś po raz pierwszy była wzmiankowana w 1388 (Bandlino) i była wówczas własnością Macieja Jada Bandlińskiego (herbu Nałęcz). Kolejne rodziny, których własność stanowił Bąblin to: Rostworowscy, Kiszewscy i Dobrzyccy (do 1890, kiedy to wieś przejęła HaKaTa). W 1839 gościła tutaj Narcyza Żmichowska. W 1903 majątek został przez władze pruskie rozparcelowany. Resztówkę po parcelacji kupiło Towarzystwo Wypoczynkowe dla Kolejarzy i uruchomiło tu dom wypoczynkowy (1908). Dom przejęła w 1919 polska spółdzielnia Letnisko Kolejowców. W 1935 budynki odkupili Misjonarze Świętej Rodziny, a ich placówkę poświęcił 20 października 1935 arcybiskup August Hlond. Od października do grudnia 1939 niemieccy naziści urządzili tutaj obóz dla internowanych i wysiedlanych Polaków z powiatu obornickiego (upamiętnia to wmurowana w 1989 tablica pamiątkowa). W latach 1969-1980 pałac poddawany był licznym remontom i renowacjom. W 1982 dobudowano kaplicę Świętej Rodziny. Dawny dwór i park (3,12 ha) zajmowany przez misjonarzy wpisano do rejestru zabytków. Przy pałacu rośnie m.in. dąb o obwodzie około 4 metrów, szczelnie opleciony bluszczem. Monumentalne ogrodzenie założenia pałacowego i brama pochodzą z początku XX wieku. W parku droga krzyżowa oraz cmentarz zakonny z obeliskiem ku czci majora Mikołaja Dobrzyckiego. Oprócz pałacu i parku na uwagę zasługują:
- szkoła z początku XX wieku,
- aleja kasztanowców na osi pałacowej,
- budynek dworca kolejowego (początek XX wieku),
- część wsi powstała w okresie kolonizacji pruskiej[4].
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Według miejscowej legendy na drzewie koło wsi żył potwór z głową lwa, obgryzający korę i przeciągle wyjący. Był to przestępca, który powiesił się na tym drzewie i za swoje grzechy miał obgryzać tu korę. Jako że drwale ścięli częściowo drzewo, to potwór nie mógł dokończyć obgryzania i stąd potężnie wył[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ WWW gminy Oborniki - Statystyki. s. 47. [dostęp 2010-04-25].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 15 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-06-19].
- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.98-99, ISBN 978-83-7272-242-3
- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.99, ISBN 978-83-7272-242-3
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bąblin na stronie gminy. [dostęp 2018-07-15].
- Centrum Formacji Świętorodzinnej Misjonarzy Świętej Rodziny w Bąblinie. [dostęp 2018-07-15].