Bąków (powiat kluczborski)
| Artykuł |
50.962402°N 18.312511°E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
50°57'40.82"N, 18°18'41.65"E |
| - błąd |
0 m |
| Odległość |
143 m |
| wieś | |
_ID_610737.jpg) Pałac w Bąkowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Bąków |
| Liczba ludności |
903[1] |
| Strefa numeracyjna |
77 |
| Kod pocztowy |
46-233[2] |
| Tablice rejestracyjne |
OKL |
| SIMC |
0496231 |
Położenie na mapie gminy Kluczbork  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego  | |
 50°57′44,647″N 18°18′45,040″E/50,962402 18,312511
| |
Bąków (niem. Bankau[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Kluczbork. Wieś leży nad rzeką Stobrawą.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa opolskiego.
Rys historyczny i stan obecny[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza zachowana informacja źródłowa o Bąkowie pochodzi już z 1258 r. W średniowieczu właścicielami wioski była znana rodzina von Frankenberg. W pierwszej połowie XVI w. dobra należały do rodziny von Stertz. W czasach późniejszych właścicielami majątku były między innymi rodziny von Seydlitz i von Salisch. W 1792 r. inkolta śląski uzyskał hrabia Ernest Filip Elżbieta von Bethusy-Huc z Saksonii, małżonek Anny Eleonory Amalii (1763-1836), córki Fryderyka Wilhelma von Posadowski, która wniosła mu w posagu Bąków. Następnie hrabia Ernest zakupił od Franciszka von Gaschin kolejne majątki w powiecie oleskim i kluczborskim (miasto Olesno, wioski: Wojciechów, Maciejów, Paruszowice i Dobiercice). W 1799 r. uczynił z Bąkowa główną rezydencję swej rodziny. W rękach jego potomków majątek pozostał do 1943 r. Jeden z przedstawicieli rodu, Eugeniusz hrabia von Bethusy-Huc (1842-1926) w 1869 r. w Oleśnie ożenił się z Valeską von Reiswitz z Wędryni, znaną pisarką śląską. Jego krewniak hrabia Edward Jerzy, został w 1880 r. landratem powiatu kluczborskiego i przyczynił się do powstania linii kolejowej z Kluczborka do Tarnowskich Gór. W 1902 r. Henryk von Bethusy-Huc z Bąkowa poślubił Astrid von Moltke, córkę adiutanta cesarza Helmuta Jana Ludwika ze znanego rodu niemieckich wojskowych[4].
Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[5]. 17 października 1984 roku doszło tu do katastrofy kolejowej, w wyniku której zginęły 4 osoby, a 60 zostało rannych.
We wsi znajduje się jedna szkoła, przedszkole, OSP Bąków, stacja kolejowa, dom kultury.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:
- kościół par. pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, drewniany, wybudowany na przełomie XIV/XV wieku, XVIII w. Ołtarz tego kościoła jest najstarszy na całym Śląsku. Jest jedynym prereformacyjnym kościołem na terenie gminy Kluczbork, na której znajduje się obecnie 16 drewnianych kościołów. Jest jednym z głównych zabytków Bąkowa
- plebania, z 1845 r.
- mogiła braci Augusta i Emila Bassy, na cmentarzu katolickim
- zespół pałacowy, z poł. XIX w.:
- Pałac w Bąkowie, neoklasycystyczny wzniesiony około 1855 r. nawiązujący do architektury tzw. willi włoskiej i projektów Carla F. Schinkla. Przebudowany w czasach późniejszych z zatarciem części cech stylowych. Wzniesiony z cegły, potynkowany. Składa się z korpusu i dwóch węższych skrzydeł. Skrzydła i korpus zbudowane na planie prostokątów, dwukondygnacjowe, nad częścią centralną dach naczółkowy z powiekami, nad skrzydłami bocznymi dachy siodłowe z nowszymi lukarnami. Fasada (elewacja północna) dwudziestotrzyosiowa, korpus dziewięcioosiowy, z centralnym pozornym ryzalitem, zwieńczonym trójkątnym frontonem i poprzedzonym portykiem filarowym podtrzymującym taras. We frontonie herb Ernesta Filipa von Bethusy-Huc[6]. W elewacji ogrodowej, w części środkowej, trójboczny ryzalit i taras. Na osiach skrzydeł bocznych wejścia, ponad nimi spłaszczone trójkątne przyczółki. Elewacje korpusu ozdobione boniowaniem, oknami w prostokątnych obramieniach oraz wydatnymi gzymsami. Reszta budynku ze znacznie uproszczonymi elewacjami[4]. Po drugiej wojnie światowej majątek upaństwowiono, a pałac przekształcono w wielorodzinny budynek mieszkalny. Zabytek obecnie w dalszym ciągu pełni tę funkcję, dlatego można go zwiedzać tylko z zewnątrz. Dawną rezydencję otacza zaniedbany park krajobrazowy, w pobliżu zachowane zabudowania folwarczne.
- park[7].
Sport[edytuj | edytuj kod]
W 1947 we wsi został założony klub piłkarski LZS Bąków[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 16 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Kreuzburg, www.verwaltungsgeschichte.de:80 [dostęp 2018-07-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-14].
- ↑ a b Neoklasycystyczny pałac w Bąkowie. [dostęp 2016-03-03].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Bąków
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. [dostęp 2012-12-04].
- ↑ LZS Bąków na portalu opolskaliga.pl. [dostęp 2016-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2016)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona wsi Bąków
- Oficjalna strona klubu piłkarskiego - LZS Bąków. lzsbakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-17)].
- Bęk, niem. ''Bankau'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 167.
- Siedziba gminy: Kluczbork
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osaday leśne | |
| Integralne części wsi |
|
| Znies. przys. |
