49°46′30″N 18°47′14″E/49,775000 18,787222Bładnice
| |||
| |||
.JPG) Cmentarz ewangelicki i kościół (w tle) | |||
| Państwo |  Polska
| ||
| Województwo | śląskie | ||
| Powiat |  cieszyński
| ||
| Gmina | Skoczów | ||
| Liczba ludności (2008) | 706 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 33 | ||
| Kod pocztowy | 43-430 | ||
| Tablice rejestracyjne | SCI | ||
| SIMC | Brak | ||
Położenie wsi
| |||
Położenie na mapie gminy Skoczów   Bładnice | |||
Położenie na mapie Polski  Bładnice | |||
Położenie na mapie województwa śląskiego  Bładnice | |||
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  Bładnice | |||
| 49°46′30″N 18°47′14″E/49,775000 18,787222
| |||
Bładnice to sołectwo w gminie Skoczów w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim. Powierzchnia sołectwa wynosi 2.91 km kw.[1], a liczba ludności 706, co daje gęstość zaludnienia równą 242,6 os./km². Położone jest na Pogórzu Śląskim, nad rzeką Bładnicą (lewym dopływem Wisły), w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego. W granicach sołectwa wyróżnia się Bładnice Dolne oraz Bładnice Górne, których historia związana jest z pobliskim Nierodzimiem, obecnie znajdującym się w granicach Ustronia.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Bładnice po raz pierwszy wzmiankowane zostały w 1416 r. w dokumencie kancelaryjnym księcia cieszyńskiego Bolesława I[2]. Wieś była własnością szlachecką włączoną do Nierodzimia, siedziby właściciela. Jeden z nich, Jeremiasz Czamer, w latach 1608-1609 wydzielił część Nierodzimia i Bładnic swojej żonie i synowi. W następnych latach właściciele zmieniali się częściej. Pod koniec XVIII wieku zakupił je cieszyński książę i włączył do Komory Cieszyńskiej.
W czasie reformacji miejscowa ludność przyjęła w dużej mierze nowe wyznanie. W 1787 w Bładnicach Górnych było 140 ewangelików i 53 katolików[2].
Bładnice Górne nigdy nie stanowiły samodzielnej gminy a jedynie gminą katastralną w granicach Nierodzimia[2]. Bładnice Dolne zaś stanowiły samodzielną gminę do 1945 roku.
W 1900 Bładnice Dolne stanowiły samodzielną gminę a Bładnice Górne były częścią gminy Nierodzim i znajdowały się w powiecie sądowym Bielsko. Zamieszkiwało je łącznie 317 osób w 40 budynkach, z tego wszyscy byli polskojęzyczni, 104 (32,8%) było katolikami a 213 (67,2%) ewangelikami[3]. Do 1910 liczba mieszkańców spadła do 291 osób, z czego wszyscy dalej byli polskojęzyczni, 91 (31,3%) było katolikami a 200 (68,7%) ewangelikami[4].
W 1921 Bładnice Dolne i Nierodzim znalazły się w granicach powiatu cieszyńskiego. W latach 1945-1954 Bładnice Dolne weszły w skład gminy zbiorowej Skoczów-Wieś, a w 1954 gromady Nierodzim. W 1973 wraz z Bładnicami Górnymi znalazły się w granicach gminy Skoczów.
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.
Kościół[edytuj | edytuj kod]
Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Ewangelicko-Augsburski (parafia Ewangelicko-Augsburska w Bładnicach, diecezja cieszyńska) i jest jedną z nielicznych w Polsce, na terenie których prowadzi działalność wyłącznie kościół inny niż Kościół Rzymskokatolicki.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez miejscowość przechodzi 
czerwona trasa rowerowa nr 24 (Pętla rowerowa Euroregionu Śląsk Cieszyński)
Mapa[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ UM w Skoczowie: Statut Sołectwa Bładnice. W: www.skoczow.bip.info.pl [on-line]. 2008-10-06. [dostęp 2010-12-07].
- ↑ a b c Bładnice. W: Jan Wantuła: XI Kalendarz Miłośników Skoczowa. Ustroń-Nierodzim: FHU "MADAR" Marek Rymorz, 2006, s. 50-51. ISBN 83-921462-8-X.
- ↑ Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.)
- ↑ Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bładnice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
| |||||||||||
