Błotniak afrykański
| ||
| Circus ranivorus[1] | ||
| Daudin, 1800 | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Nadrząd | neognatyczne | |
| Rząd | szponiaste | |
| Rodzina | jastrzębiowate | |
| Podrodzina | jastrzębie | |
| Rodzaj | Circus | |
| Gatunek | błotniak afrykański | |
| Synonimy | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Błotniak afrykański (Circus ranivorus) – gatunek średniego ptaka szponiastego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Występuje we wschodniej i południowo-wschodniej Afryce. Nie wyszczególnia się podgatunków.
Spis treści
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zasiedla północno-zachodnie Kongo, centralną i wschodnią Demokratyczną Republikę Konga, centralne i południowe Ugandę i Kenię oraz Tanzanię, Mozambik, Malawi, Zimbabwe, Suazi, Lesotho, północną Botswanę i południową i wschodnią część Republiki Południowej Afryki.
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Żyje na terenach podmokłych, w tym bagnach, rozlewiskach, trzcinowiskach i brzegach jezior[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Wymiary średnie[4]:
- długość ciała: 44–49 cm
- rozpiętość skrzydeł:
- samca: 34,3–36,8 cm
- samicy: 36,5–39,5 cm
- masa ciała[5]: 430–570 g
Najmniejszy gatunek spośród błotniaków z rodzaju Circus. Ptaki młodociane są bardzo podobne do samicy błotniaka stawowego[6].
Wierzch ciała ciemny, podobnie jak spód, który jednak ma rdzawy odcień. Lotki i sterówki są w paski. Tęczówka żółta, podobnie jak nogi[7].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
70% jego pożywienia stanowią małe gryzonie, ale zjada także żaby, owady i ptaki (czasem do rozmiarów kaczki). Poluje nagle nurkując w powietrzu po ofiarę lub goniąc ją po ziemi. Może jeść padlinę, w tym martwe ryby, lub plądrować gniazda w koloniach czapli, by zjeść jaja i pisklęta[8].
Lęgi[edytuj | edytuj kod]
Zagęszczenie par lęgowych wynosi około 8 par na km². Zazwyczaj wyprowadza lęgi od czerwca do grudnia, jednak może to robić cały rok, bez zależności od pory deszczowej. Gniazdo stanowi platforma zbudowana z roślinności, w trzcinach, ponad poziomem wody. Liczba jaj wynosi 2–5 (czasami do 6), zazwyczaj są białe bez żadnych plamek. Inkubacja trwa 32–34 dni i zwykle rozpoczyna ją zniesienie pierwszego jaja, pisklęta opierzają się po 38–40 dniach od wyklucia[8].
Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
Głównym zagrożeniem dla błotniaka afrykańskiego jest niszczenie jego środowiska życia – osuszanie terenu i wypalanie traw. Możliwe, że przemieszczają się one w inne miejsca, gdzie z powodu zbudowania tamy utworzy się nowy teren podmokły. Niski sukces lęgowy może być wynikiem nagromadzenia substancji szkodliwych w jajach[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Circus ranivorus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ African Marsh-harrier (Circus ranivorus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-02].
- ↑ Circus ranivorus. Czerwona księga gatunków zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ a b ARKive: African marsh harrier videos, photos and facts. [dostęp 1 kwietnia 2013].
- ↑ Siyabona Africa: Kruger Park Birding: Harriers Birding Raptor Guide (ang.). [dostęp 1 kwietnia 2013].
- ↑ J.A. Harrison, D.G. Allan, L.G. Underhill, M. Herremans, A.J. Tree, V. Parker i C.J. Brown: Southern African Bird Atlas. s. 236–237.
- ↑ EcoTravel Africa: African Marsh Harrier – Circus ranivorus. [dostęp 1 kwietnia 2013].
- ↑ a b Global Raptor Information Network: African Marsh Harrier (ang.). [dostęp 1 kwietnia 2013].
- ↑ African Marsh-harrier Circus ranivorus (ang.). BirdLife International. [dostęp 5 kwietnia 2013].
