BAP R-4
 Bliźniaczy amerykański okręt podwodny USS R-1 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
10 maja 1928 |
 Marina de Guerra del Perú
| |
| Nazwa |
BAP R-4 → BAP „Arica” (od 1957) |
| Wejście do służby |
listopad 1928 |
| Wycofanie ze służby |
październik 1958 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
56,8 metra całkowita |
| Szerokość |
5,33 m |
| Zanurzenie |
4,57 m |
| Zanurzenie testowe |
60 m |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 800 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1000 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 8000 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm 8 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
4 × 533 mm |
| Załoga |
30 |
BAP R-4 – peruwiański okręt podwodny z dwudziestolecia międzywojennego, jedna z czterech zbudowanych dla Peru jednostek typu R. Zwodowany 10 maja 1928 roku we amerykańskiej stoczni Electric Boat w Groton, został przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú listopadzie 1928 roku. Wielokrotnie modernizowana jednostka została skreślona z listy floty w październiku 1958 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze dwa okręty podwodne typu R zostały zamówione przez peruwiański rząd w Stanach Zjednoczonych 11 kwietnia 1924 roku, a kolejna para 11 października 1926 roku[1]. Koszt każdej pary jednostek opiewał na 3 100 000 $[1]. Planowano też budowę piątej i szóstej jednostki, jednak na przeszkodzie stanął brak środków finansowych[1][2]. Okręty miały konstrukcję jednokadłubową z siodłowymi zbiornikami balastowymi (and. saddle tanks), a powstały z materiałów przeznaczonych dla anulowanych po zakończeniu I wojny światowej amerykańskich jednostek typu S[1][3].
BAP[a] R-4 został zbudowany w stoczni Electric Boat w Groton[4][1]. Wodowanie odbyło się 10 maja 1928 roku[1][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
R-4 był okrętem podwodnym konstrukcji jednokadłubowej o długości całkowitej 56,8 metra (54,4 m między pionami), szerokości 5,33 metra i zanurzeniu 4,57 metra[1][4]. Wyporność normalna w położeniu nawodnym wynosiła 576 ton, a w zanurzeniu 755 ton[1][4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki Diesla Nelseco o łącznej mocy 800 KM, zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 1000 KM[1][4]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 14,5 węzła na powierzchni i 9,5 węzła w zanurzeniu[1][4]. Zasięg wynosił 8000 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym[1][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 60 metrów[1].
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 533 mm (21 cali), z łącznym zapasem 8 torped[1][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 76 mm (3 cale) L/50 Mk 10[1][4]
Załoga okrętu składała się z 30 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].
Służba[edytuj | edytuj kod]
R-4 po ukończeniu odbył latem 1928 roku samotny rejs z New London do Peru, osiągając Callao bez awarii[2][5]. W listopadzie 1928 roku jednostka została przyjęta do służby w Marina de Guerra del Perú[1]. W 1936 roku okręt przeszedł gruntowny remont w macierzystej stoczni[5][6]. W 1950 roku jednostka przeszła w USA przegląd techniczny[7]. Kolejny remont R-4 w stoczni Electric Boat odbył się w latach 1955-1956[1][6]. W kwietniu 1957 roku jednostka otrzymała nazwę BAP „Arica”[3][6]. Okręt został wycofany ze służby po 30 latach służby, w październiku 1958 roku[1][b].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
- ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 175 i Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 303 podają, że okręt został wycofany ze służby w 1960 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: R1 submarines (1926-1928). Navypedia. [dostęp 2018-12-16]. (ang.).
- Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1938. London: Sampson Low, Marston & Co., 1938. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1933. London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
