BKS Stal Bielsko-Biała – polski kobiecy klub siatkarski z siedzibą w Bielsku-Białej, założony w 1951 roku jako jedna z sekcji klubu BKS Stal Bielsko-Biała. Wielokrotny mistrz Polski i zdobywca Pucharu Polski.
Od 21 listopada 2011 roku klub działa jako spółka akcyjna.
Sekcja piłki siatkowej kobiet została powołana w 1951 roku przy Radzie Okręgowej Zrzeszenia Sportowego Stal, do której należał w tym czasie Bialski Klub Sportowy. Zakładem opiekuńczym dla nowo powołanej sekcji była Bielska Fabryka Maszyn Włókienniczych "Befama", która zapewniała zespołowi niezbędne warunki do prawidłowego funkcjonowania[1]. Pierwszą drużynę Stali Bielsko-Biała utworzono na bazie dawnej drużyny Lenko Bielsko oraz Indukty. W 1952 roku zespół wystartował w rozgrywkach klasy B, a jego skład stanowiły: Wanda Janikowska, Aleksandra Kasperlik, Bronisława Ziętek, Zofia Świerczek, Krystyna Pinczer, Helena Wony i Maria Zielińska. Funkcję trenera sprawował Zbigniew Janiszewski[2].
Jesienią 1954 roku do drużyny dołączyła Mirosława Zakrzewska-Kotula, która dwa lata wcześniej podczas mistrzostw świata rozgrywanych w Moskwie została uznana za najwszechstronniejszą siatkarkę turnieju. W 1955 roku drużyna wygrała turniej o puchar Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej (WKKF), a także rozgrywki o Puchar Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (GKKF), które były kontynuacją Pucharu Polski. Stal Bielsko-Biała najlepsza okazała się również w zawodach w piłce siatkowej kobiet o Puchar Centralnej Rady Związków Zawodowych (CRZZ). Zwieńczeniem udanego roku był awans do najwyższej klasy rozgrywkowej (tzw. Klasa Wydzielona). Sukces ten wywalczyły: Mirosława Zakrzewska-Kotula, Wanda Janikowska, Bronisława Ziętek, Władysława Łukańko, Krystyna Pinczer, Maria Zielińska, Zofia Świerczek, Józefa Wandzel, Aleksandra Kasperlik, Helena Wolny oraz Małgorzata Płonka. Trenerem zespołu był Zbigniew Tomaszewski[1].
Pierwszy mecz w ekstraklasie Stal Bielsko-Biała rozegrała 10 grudnia 1955 roku pokonując podczas turnieju w Krakowie Start Łódź (3:0). Sezony 1955/1956 oraz 1956/1957 drużyna zakończyła na dziewiątym miejscu w tabeli. W sezonie 1957/1958 bialanki wygrały dwa mecze i poniosły 20 porażek, co było równoznaczne ze spadkiem do drugiej ligi. Rok później nastąpił spadek do ligi okręgowej[1].
Od 1961 roku zespół należał do grona czołowych drużyn ligi okręgowej. W sezonach 1971/1972 i 1972/1973 drużyna zajmowała drugie miejsce w turniejach kwalifikacyjnych o wejście do II ligi. Awans na zaplecze ekstraklasy siatkarki z Bielska-Białej wywalczyły w sezonie 1973/1974[1].
W styczniu 1975 roku stanowisko pierwszego trenera powierzono Jerzemu Matlakowi. Przed sezonem 1975/1976 sprowadzono do Bielska-Białej m.in. Elżbietę Ostojską z Polonii Świdnica, która wraz z reprezentacją Polski wywalczyła brązowy medal mistrzostw Europy (1971). Od początku rozgrywek siatkarki Stali Bielsko-Biała prezentowały bardzo wysoką formę, wygrywając rywalizację w grupie południowej II ligi. Równie dobrze spisały się w barażach o awans do I ligi, który wywalczyły 11 kwietnia 1976 roku. W składzie znajdowały się wówczas: Elżbieta Ostojska, Kazimiera Świtaj, Grażyna Kutkowska, Małgorzata Zawierucha, Anna Kurowska, Bożena Kuryła, Kazimiera Sikora, Bożena Olejniczak, Anna Piesch, Irena Heczko, Renata Bizoń, Alicja Dejworek oraz Halina Moiczek[3].
Pierwszy sezon po awansie do I ligi (1976/1977) BKS zakończył na siódmym miejscu. Rok później (1977/1978) poprawił swoje osiągnięcie o dwie pozycje. Pierwszy znaczący sukces siatkarki Stali Bielsko-Biała odniosły w sezonie 1978/1979, kiedy to wywalczyły Puchar Polski oraz uplasowały się na czwartym miejscu w ligowych rozgrywkach.
Najlepsze okres w historii bialskiej siatkówki przypadł na lata 1987-1997. Wówczas siatkarki BKS-u zdobyły jedenaście medali mistrzostw Polski: 5 złotych (1988, 1989, 1990, 1991, 1996), 4 srebrne (1987, 1992, 1994, 1995) oraz 2 brązowe (1993, 1997). Ponadto do swojej kolekcji dołączyły trzy Puchary Polski wywalczone w latach 1988, 1989, 1990.
W sezonach 2000/2001 oraz 2001/2002 drużyna zakończyła zmagania na czwartym miejscu w lidze. Przed sezonem 2002/2003 doszło do zmiany na stanowisku pierwszego trenera BKS-u. Leszka Milewskiego zastąpił ówczesny szkoleniowiec reprezentacji Polski Zbigniew Krzyżanowski. Dokonano także znaczących wzmocnień na poszczególnych pozycjach. Po czterech latach przerwy do klubu powróciła doświadczona rozgrywająca Magdalena Śliwa. Do składu dołączyła także Lubow Jagodina, Marlena Mieszała, Wioleta Leszczyńska oraz Katarzyna Biel (powrót po wyleczeniu kontuzji). Po rozegraniu rundy zasadniczej BKS uplasował się na drugiej pozycji w ligowej tabeli, jednak w finałowej rundzie fazy play off pokonał Danter Poznań (stan rywalizacji 3:1), zdobywając złoty medal mistrzostw Polski.
Tę sekcję należy dopracować:
Uzupełnić historię - lata 2003-2022. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
Jerzy Matlak awansował z BKS-em do ekstraklasy w sezonie 1975/1976.Mariusz Wiktorowicz wywalczył z drużyną złoty medal w 2010 roku.Tore Aleksandersen prowadził BKS w sezonach 2016/2017 i 2017/2018.
Trenerzy drużyny piłki siatkowej kobiet BKS Stal Bielsko-Biała[1]:
Reksio – oficjalna maskotka klubuZawodniczki BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2010/2011Zawodniczki BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2012/2013Zawodniczki BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2013/2014Zawodniczki BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2015/2016Zawodniczki BKS-u Profi Credit Bielsko-Biała w sezonie 2016/2017
↑ abcdeAleksanderA.SzendzielorzAleksanderA., Pod urokiem siatkówki, czyli 31 sezonów siatkarek BKS Stal Bielsko-Biała w I lidze, Bielsko-Biała 2004.brak strony (książka)
↑KrzysztofK.MecnerKrzysztofK., 90 lat Bialskiego Klubu Sportowego Stal, Bielsko-Biała 2012, s. 26, ISBN 978-83-908372-0-8.
↑AleksanderA.SzendzielorzAleksanderA., Zarys historii Bialskiego Klubu Sportowego "Stal", 1997.brak strony (książka)
_by_Sandro_Halank%E2%80%93204.jpg)
Igor Prieložný
Emanuele Sbano
Tore Aleksandersen
1.miejsce: 1988, 1989, 1990, 1991, 1996, 2003, 2004, 2010
2.miejsce: 1987, 1992, 1994, 1995, 2009
3.miejsce: 1993, 1997, 2000, 2007, 2011, 2024[5]
Bartłomiej Piekarczyk
– kapitan
Julia Nowicka
Kertu Laak
Regiane Bidias
