Bachorce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bachorce
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

inowrocławski

Gmina

Kruszwica

Liczba ludności (III 2011)

322[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

88-150[3]

Tablice rejestracyjne

CIN

SIMC

0089419

Położenie na mapie gminy Kruszwica
Mapa konturowa gminy Kruszwica, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Bachorce”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bachorce”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bachorce”
Położenie na mapie powiatu inowrocławskiego
Mapa konturowa powiatu inowrocławskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Bachorce”
Ziemia52°39′57″N 18°25′14″E/52,665833 18,420556[1]

Bachorcewieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie inowrocławskim, w gminie Kruszwica.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bachorce, po jej zniesieniu w gromadzie Piecki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 322 mieszkańców[2]. Jest ósmą co do wielkości miejscowością gminy Kruszwica.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed rokiem 1939 wieś znajdowała się na terenie powiatu Strzelno. W Bachorcach było 2 rolników, którzy mieli gospodarstwa o powierzchni powyżej 50 ha: Jan Grochowina (59 ha) i Jan Kmieć (57 ha). W Bachorcach było już wówczas rozwinięte rzemiosło:

  • cieśle – T. Gorzycki, W. Gorzycki i Sz. Sulski
  • kołodziej – L. Wyborski
  • krawcy – J. Grzybowski, W. Grzybowski, Cz. Jaworski i S. Kwiatkowski, J. Mrówczyński
  • murarze – J. Kościelny, J. Kuropatwiński, A. Kuropatwiński i Cz. Szczupak
  • rzeźnik – F. Lewandowski
  • szewcy – A. Paliwoda, W. Puchalski i J. Wibarski
  • zegarmistrz – M. Jaranowski

We wsi była też restauracja J. Różyckiego, 2 wiatraki: Fr. Lewandowskiego i W. Stannego, sklep wielobranżowy P. Sołtysiaka oraz sprzedaż wyrobów tytoniowych A. Włódarka. Wieś w tym czasie zamieszkiwało 779 osób.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Księga Adresowa Polski, 1927

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]