Bachowice

Bachowice
	wieś
	; Krzyż pokutny przy drodze do przysiółka Kaniów
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	wadowicki
Gmina	Spytkowice
Wysokość	260–310 m n.p.m.
Liczba ludności (2022)	2334
Strefa numeracyjna	33
Kod pocztowy	34-116
Tablice rejestracyjne	KWA
SIMC	0067613
	Położenie na mapie gminy Spytkowice Bachowice
	Położenie na mapie Polski Bachowice
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Bachowice
	Położenie na mapie powiatu wadowickiego Bachowice
	49°57′29,23″N 19°29′37,28″E/49,958119 19,493689
	Multimedia w Wikimedia Commons

Artykuł	49°57'29.23"N, 19°29'37.28"E
- błąd	0 m
WD	49°57'29.23"N, 19°29'37.28"E
- błąd	1 m
Odległość	0 m

Bachowice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Spytkowice, na wysokości 260–310 m n.p.m., na Pogórzu Wielickim, nad Bachówką, dopływem Wisły.

Integralne części wsi Bachowice^[3]^[4]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0067620	Dół	część wsi
0067636	Góra	część wsi
0067725	Górki	przysiółek
0067731	Kaniów	przysiółek
0067642	Na Bajorze	część wsi
0067659	Na Pagórze	część wsi
0067665	Pod Borem	część wsi
0067671	Przy Cegielni	część wsi
0067688	Przy Gościńcu	część wsi
0067694	W Potoku	część wsi
0067702	Wróblówki	część wsi
0067719	Za Potokiem	część wsi

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIII wieku. Wymieniona po raz pierwszy w 1297 w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Bachowice, Bachovicz, Batkowicz, Rathovicz, Bechovicz, Bachouicze^[5].

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Bachowicze villa wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis^[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość weszła na karty historii w 1297 kiedy książę cieszyńsko-oświęcimski Mieszko cieszyński wydaje dokument zezwalający powtórnie urządzić jezioro (lacus) przeznaczone do hodowli ryb w okolicach miejscowości, które wcześniej zostało zamulone wylewem Wisły^[5].

W 1324 Jan oświęcimski nadał dworzaninowi Żegocie prawo do polowania na grubą zwierzynę oraz „podskoki” w lasach bachowickich. W 1452 w miejscowości miał miejsce pożar^[7]. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością wojewodziców krakowskich: Gabriela, Andrzeja i Jana Magnusa Tęczyńskich^[8]. Wieś wraz z folwarkiem wchodziła w 1662 roku w skład hrabstwa tęczyńskiego Łukasza Opalińskiego^[9].

W latach 1954-1960 wieś była siedzibą gromady Bachowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Rzymskokatolicki (parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa).

Urodzeni w miejscowości[edytuj | edytuj kod]

W Bachowicach w 1919 roku urodził się Rudolf Warzecha.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
↑ ^a ^b Leszczyńska-Skrętowa 1985 ↓.
↑ Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, s. 80.
↑ Schneider 1869 ↓.
↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 109.
↑ Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zofia Leszczyńska-Skrętowa: Słownik historyczno-geograficzny województwa krakowskiego w średniowieczu, Cz. I, zesz. 1, hasło: „Bachowice”. Wrocław: Ossolineum, 1985, s. 11–12. ISBN 83-04-00129-2.
Antoni Schneider: Encyklopedia do krajoznawstwa Galicji, t. II, hasło: „Bachowice”. Wrocław: Ossolineum, 1869, s. 231.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bachowice w Słowniku historyczno-geograficznym województwa krakowskiego w średniowieczu (online).
Bachowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 78 .
Bachowice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 64 .

[1] NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 10 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[Dz.U._29/2013-3] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[teryt-4] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].

[CITEREFLeszczyńska-Skrętowa1985-5] Leszczyńska-Skrętowa 1985 ↓.

[6] Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, s. 80.

[CITEREFSchneider1869-7] Schneider 1869 ↓.

[8] Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 109.

[9] Jacek Pielas, Podział latyfundium Łukasza Opalińskiego, marszałka nadwornego koronnego z lat 1668-1670, w: Inter maiestatem ac libertatem. Studia z dziejów nowożytnych dedykowane Profesorowi Kazimierzowi Przybosiowi, red. J. Stolicki, M. Ferenc, J. Dąbrowski, Kraków 2010, s. 159.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]