Bahrain Championship 2008

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bahrain Championship
2008
Ilustracja
Liczba uczestników

38

Miejsce

Bahrajn Bahrain International Exhibition Centre, Manama

Zwycięzca

Australia Neil Robertson

II miejsce

Walia Matthew Stevens

Najwyższy break

147 Szkocja Marcus Campbell

Bahrain Championship – czwarty turniej rankingowy sezonu snookerowego 2008/2009 i pierwszy, a zarazem jedynym w historii organizowanym w Bahrajnie. Odbył się w dniach 8–15 listopada w hali widowiskowej Bahrain International Exhibition Centre w Manamie.

W turnieju brało udział 16 najlepszych snookerzystów z oficjalnej listy rankingowej, 16 zwycięzców meczów kwalifikacyjnych oraz sześciu lokalnych zawodników (tzw. "dzikie karty").

Zwycięzcą turnieju został Neil Robertson, który w finale pokonał Matthew Stevensa 9:7. Dla Australijczyka był to trzeci finał imprezy rankingowej w karierze i trzecie zwycięstwo. Natomiast Stevens poniósł szóstą porażkę w siedmiu finałowych występach.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca: £48 000
II miejsce: £22 500
Półfinalista: £12 000
Ćwierćfinalista: £6 500
Last 16: £4 275
Last 32: £2 750
Last 48: £1 725
Last 64: £1 325

Najwyższy break kwalifikacji: £500
Najwyższy break fazy zasadniczej: £2 000

Maksymalny break w kwalifikacjach: £1 000
Maksymalny break w fazie zasadniczej: £20 000

Pula nagród: £271 000[1]

Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]

Konflikt z Premier League[edytuj | edytuj kod]

Czterech zawodników: John Higgins, Ding Junhui, Steve Davis oraz Mark Selby w dniach rozgrywania turnieju miało zaplanowane występy w Światowej Lidze Snookera. Główny Promotor Ligi, Barry Hearn wyraził ubolewanie z powodu braku porozumienia z Światową Federacją Snookera, co do daty rozegrania Bahrain Championship. Jednocześnie uznał, że ww. czterej zawodnicy wezmą udział w rozgrywkach ligowych, co tym samym uniemożliwi im występ w Bahrajnie[3].

John Higgins, Mark Selby oraz Ding Junhui potwierdzili swoją nieobecność znacznie wcześniej, wskutek czego Matthew Stevens, Ken Doherty oraz Jamie Cope awansowali do turnieju głównego bez konieczności rozgrywania meczu kwalifikacyjnego. Steve Davis oficjalnie wycofał się z turnieju już po jego rozpoczęciu i zainkasował punkty rankingowe za wygrany walkowerem mecz z Ronnie O’Sullivanem.

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu, a zarazem aktualny mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:

  1. Anglia Ronnie O’Sullivan
  2. Szkocja Stephen Maguire
  3. Anglia Shaun Murphy
  4. Anglia Mark Selby
  5. Szkocja John Higgins
  6. Szkocja Stephen Hendry
  7. Anglia Allister Carter
  8. Walia Ryan Day
  1. Anglia Peter Ebdon
  2. Australia Neil Robertson
  3. Ding Junhui
  4. Anglia Joe Perry
  5. Szkocja Graeme Dott
  6. Hongkong Marco Fu
  7. Anglia Mark King
  8. Irlandia Północna Mark Allen

Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]

Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju UK Championship poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):

Runda dzikich kart[edytuj | edytuj kod]

8 listopada 2008 roku, sześciu azjatyckich snookerzystów zmierzyło się z sześcioma kwalifikantami zajmującymi najniższe miejsca na oficjalnej liście rankingowej.

Mecz Wynik
WC1 Katar Ahmed Saif 1-5 Anglia Robert Milkins
WC2 Bahrajn Ahmed Ghuloom 1-5 Anglia Barry Pinches
WC3 Arabia Saudyjska Ahmed Abdulla Asiry 0-5 Anglia Mike Dunn
WC4 Oman Ahmed Basheer Al-Khusaibi 0-5 Szkocja Marcus Campbell
WC5 Zjednoczone Emiraty Arabskie Isa Ali Al-Hashmi 1-5 Anglia Rod Lawler
WC6 Bahrajn Habib Subah Habib 0-5 Anglia Mark Davis

Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]

  Runda pierwsza
do 5 wygranych
Runda druga
do 5 wygranych
Ćwierćfinały
do 5 wygranych
Półfinały
do 6 wygranych
Finał
do 9 wygranych
                                               
Anglia  Ronnie O’Sullivan  
Anglia  Steve Davis wo  
  Anglia  Steve Davis  
  Walia  Dominic Dale wo  
Hongkong  Marco Fu 3
Walia  Dominic Dale 5  
  Walia  Dominic Dale 2  
  Walia  Matthew Stevens 5  
Walia  Matthew Stevens 5  
Anglia  Stuart Bingham 0  
  Walia  Matthew Stevens 5
  Walia  Ryan Day 4  
Walia  Ryan Day 5
Anglia  Dave Harold 2  
  Walia  Matthew Stevens 6  
  Szkocja  Stephen Hendry 4  
Anglia  Peter Ebdon 3  
Anglia  Robert Milkins 5  
  Anglia  Robert Milkins 5
  Anglia  Michael Holt 4  
Anglia  Jamie Cope 3
Anglia  Michael Holt 5  
  Anglia  Robert Milkins 2
  Szkocja  Stephen Hendry 5  
Szkocja  Graeme Dott 3  
Anglia  Barry Pinches 5  
  Anglia  Barry Pinches 1
  Szkocja  Stephen Hendry 5  
Szkocja  Stephen Hendry 5
Anglia  Ricky Walden 3  
Walia  Matthew Stevens 7
Australia  Neil Robertson 9
Anglia  Shaun Murphy 4  
Anglia  Mike Dunn 5  
  Anglia  Mike Dunn 4  
  Anglia  Barry Hawkins 5  
Irlandia  Ken Doherty 3
Anglia  Barry Hawkins 5  
  Anglia  Barry Hawkins 2  
  Irlandia Północna  Mark Allen 5  
Irlandia Północna  Mark Allen 5  
Anglia  Judd Trump 1  
  Irlandia Północna  Mark Allen 5
  Irlandia  Michael Judge 2  
Anglia  Allister Carter 3
Irlandia  Michael Judge 5  
  Irlandia Północna  Mark Allen 4
  Australia  Neil Robertson 6  
Australia  Neil Robertson 5  
Szkocja  Marcus Campbell 4  
  Australia  Neil Robertson 5
  Anglia  Stephen Lee 2  
Anglia  Mark King 3
Anglia  Stephen Lee 5  
  Australia  Neil Robertson 5
  Szkocja  Stephen Maguire 2  
Anglia  Joe Perry 5  
Anglia  Rod Lawler 1  
  Anglia  Joe Perry 0
  Szkocja  Stephen Maguire 5  
Szkocja  Stephen Maguire 5
Anglia  Mark Davis 3  

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał: Do 9 frame’ów Sędzia: Eirian Williams
Bahrain International Exhibition Centre, Manama, Bahrajn, 15 listopada 2008.
Matthew Stevens (14)
Walia
7-9 Neil Robertson (8)
Australia
Sesja popołudniowa: 0-129(129), 13-117(117), 4-108(96), 69-68(68), 1-75(75), 82(51)-22, 75(70)-0
Sesja wieczorna: 56-70(63), 67-47, 115(71)-0, 32-64, 110(110)-5, 73-48, 61-64, 1-96(53), 8-77
110 Najwyższy break 129
1 Breaki stupunktowe 2
4 Breaki 50-punktowe 7

Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki turnieju[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 20 62,50%
Szkocja Szkocja 4 12,50%
Walia Walia 3 9,38%
Irlandia Irlandia 2 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 3,13%
Australia Australia 1 3,13%
Hongkong Hongkong 1 3,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 9
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 119 (144)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,44
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2


Statystyki drugiej rundy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 8 50,00%
Walia Walia 3 18,75%
Szkocja Szkocja 2 12,50%
Irlandia Irlandia 2 12,50%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Australia Australia 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 9
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 3
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 57 (72)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,13
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-0
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki ćwierćfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 2 25,00%
Walia Walia 2 25,00%
Szkocja Szkocja 2 25,00%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 12,50%
Australia Australia 1 12,50%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 28 (36)
  • Średnia liczba partii w meczu: 7,00
  • Najwyższe zwycięstwo: 5-2
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Statystyki półfinałów[edytuj | edytuj kod]

Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 1 25,00%
Walia Walia 1 25,00%
Szkocja Szkocja 1 25,00%
Australia Australia 1 25,00%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 20 (22)
  • Średnia liczba partii w meczu: 10,00
  • Najwyższe zwycięstwo: 6-4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Mecze kwalifikacyjne do turnieju Bahrain Championship odbyły się w dniach 27–30 października 2008 roku w Pontin’s Centre, w Prestatyn (Walia). Wyłoniły one 16 zawodników. 10 z kwalifikantów najwyżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zostało rozstawionych do drabinki turniejowej. Pozostałych 6 kwalifikantów najniżej notowanych w światowym rankingu snookerowym zagrało z 6 lokalnymi zawodnikami w rundzie dzikich kart – zwycięzcy tych spotkań zagrali w pierwszej rundzie pojedynku zasadniczego.

Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

  Runda 1
Do 5 wygranych partii
  Runda 2
Do 5 wygranych partii
  Runda 3
Do 5 wygranych partii
  Runda 4
Do 5 wygranych partii
                               
   Szkocja James McBain 0      Anglia Lee Spick 2      Anglia David Gray 0      Anglia Steve Davis OBE 5
   Tajlandia Atthasit Mahitthi 5      Tajlandia Atthasit Mahitthi 5      Tajlandia Atthasit Mahitthi 5      Tajlandia Atthasit Mahitthi 4
   Walia Daniel Wells       Liu Song 2      Anglia John Parrott MBE 5      Walia Dominic Dale 5
   bye      Walia Daniel Wells 5      Walia Daniel Wells 3      Anglia John Parrott MBE 0
   Anglia Peter Lines      Anglia Jimmy White MBE 2      Szkocja Alan McManus 1      Anglia Stuart Bingham 5
   bye      Anglia Peter Lines 5      Anglia Peter Lines 5      Anglia Peter Lines 2
   Tajlandia Supoj Saenla 4      Anglia Mark Joyce 5      Anglia Rory McLeod 5      Anglia Dave Harold 5
   Walia Andrew Pagett 5      Walia Andrew Pagett 4      Anglia Mark Joyce 3      Anglia Rory McLeod 4
   Anglia David Grace 2      Anglia Andrew Norman 3      Anglia Robert Milkins 5      Irlandia Północna Joe Swail 1
   Szkocja Robert Stephen 5      Szkocja Robert Stephen 5      Szkocja Robert Stephen 3      Anglia Robert Milkins 5
   Irlandia Rodney Goggins 5      Irlandia David Morris 5      Anglia Adrian Gunnell 4      Anglia Michael Holt 5
   Anglia Michael Georgiou 1      Irlandia Rodney Goggins 1      Irlandia David Morris 5      Irlandia David Morris 0
   Nowa Zelandia Chris McBreen 2      Anglia David Roe 2      Anglia Barry Pinches 5      Irlandia Fergal O’Brien 4
   Holandia Stefan Mazrocis 5      Holandia Stefan Mazrocis 5      Holandia Stefan Mazrocis 1      Anglia Barry Pinches 5
   Anglia Paul Davison 5      Anglia Stuart Pettman 5      Anglia Jimmy Michie 5      Anglia Ricky Walden 5
   Indie Aditya Mehta 2      Anglia Paul Davison 4      Anglia Stuart Pettman 2      Anglia Jimmy Michie 2
   Anglia Simon Bedford 1      Irlandia Joe Delaney 5      Anglia Mike Dunn 5      Irlandia Północna Gerard Greene 1
   Anglia Stephen Craigie 5      Anglia Stephen Craigie 2      Irlandia Joe Delaney 2      Anglia Mike Dunn 5
   Anglia Matthew Selt 5      Walia Paul Davies 5      Szkocja Jamie Burnett 1      Anglia Barry Hawkins 5
    Liu Chuang 4      Anglia Matthew Selt 4      Walia Paul Davies 5      Walia Paul Davies 4
   Anglia Kuldesh Johal 4      Szkocja Scott MacKenzie 2      Anglia Judd Trump 5      Walia Mark Williams 2
   Irlandia Vincent Muldoon 5      Irlandia Vincent Muldoon 5      Irlandia Vincent Muldoon 4      Anglia Judd Trump 5
   Walia Jamie Jones      Anglia Martin Gould 5       Liang Wenbo 5      Irlandia Michael Judge 5
   bye      Walia Jamie Jones 4      Anglia Martin Gould 1       Liang Wenbo 2
   Anglia Matthew Couch 5      Walia Ian Preece 4      Szkocja Marcus Campbell 5      Anglia Nigel Bond 4
   Anglia Andy Lee 3      Anglia Matthew Couch 5      Anglia Matthew Couch 2      Szkocja Marcus Campbell 5
   Irlandia Północna Patrick Wallace 2      Anglia Andy Hicks 5      Anglia Tom Ford 1      Anglia Stephen Lee 5
    Jin Long 5       Jin Long 3      Anglia Andy Hicks 5      Anglia Andy Hicks 1
   Anglia Lewis Roberts      Anglia Rod Lawler 5      Anglia David Gilbert 2      Anglia Ian McCulloch 3
   bye      Anglia Lewis Roberts 1      Anglia Rod Lawler 5      Anglia Rod Lawler 5
    Li Hang 5      Anglia Mark Davis 5      Anglia Andrew Higginson 3      Anglia Anthony Hamilton 2
   Anglia Wayne Cooper 2       Li Hang 2      Anglia Mark Davis 5      Anglia Mark Davis 5

Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]