Bajki i przypowieści

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bajki i przypowieści
Ilustracja
Bajki i przypowieści, 1779, strona tytułowa
Autor

Ignacy Krasicki

Typ utworu

bajki

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Warszawa

Język

polski

Data wydania

1779

Wydawca

Michał Gröll

Bajki i przypowieści – zbiór bajek Ignacego Krasickiego, wydany w 1779 w Warszawie przez Michała Grölla.

Zbiór składa się ze 117 krótkich bajek epigramatycznych, podzielonych na cztery główne części i Przydatek (11 utworów), poprzedzonych wierszami Do dzieci i Wstęp do bajek. W większości są to utworzy oryginalne, chociaż niektóre nawiązują do bajek orientalnych, starożytnych (Ezop, Fedrus) i nowożytnych (Jean de La Fontaine, Christian Fürchtegott Gellert).

Bajki poruszają takie tematy, jak zło moralne, pycha, zazdrość, chciwość, skąpstwo, odróżnianie spraw istotnych oraz nieistotnych, uleganie pozorom, konsekwencje kierowania się emocjami, zalety kierowania się rozsądkiem i wiedzą o świecie, krytyka życia dworskiego. Bohaterami bajek są zwykle zwierzęta, symbolizujące określone cechy ludzkie. Przykładem takiej bajki jest utwór Jagnię i wilcy:

Zawżdy znajdzie przyczynę, kto zdobyczy pragnie.
Dwóch wilków jedno w lesie nadybali jagnię;
Już go mieli rozerwać, rzekło: „Jakim prawem?”
„Smacznyś, słaby i w lesie!” – Zjedli niezabawem.

Bajki Krasickiego są klasykiem literatury polskiej oraz wybitnym przykładem tego gatunku pisarstwa w literaturze światowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Teresa Kostkiewiczowa: Oświecenie. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2007, s. 13-14. ISBN 978-83-7420-092-9.
  • Mieczysław Klimowicz: Oświecenie. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 174-177, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13845-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]