Bametan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bametan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C12H19NO2

Masa molowa

209,28 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

3703-79-5

PubChem

2292

DrugBank

DB13206

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C04AA31

Bametan (łac. bamethanum) – organiczny związek chemiczny, agonista receptorów β2-adrenergicznych w mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, o działaniu wazodylatacyjnym. W lecznictwie stosowany w postaci siarczanu.

Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]

Bametan pobudza metabotropowe receptory β2-adrenergiczne w mięśniach gładkich obwodowych naczyń krwionośnych. Receptory β2 są sprzężone z białkiem Gs, które składa się z trzech podjednostek: α, β i γ. Po przyłączeniu agonisty do receptora, podjednostka α-GTP oddysocjowuje i aktywuje cyklazę adenylową. Cyklaza adenylowa katalizuje przemianę ATP do cAMP. Wzrasta poziom cAMP, który aktywuje kinazy białkowe PKA. Następuje wydalanie jonów wapnia na zewnątrz komórki i zatrzymanie ich uwalniania z siateczki śródplazmatycznej. Ponadto zachodzi fosforylacja kinazy łańcuchów lekkich miozyny (MLCK) i staje się ona nieaktywna. W rezultacie nie dochodzi do powstania kompleksu wapń–kalmodulina–MLCK, co powoduje rozkurcz mięśni gładkich naczyń.

Farmakokinetyka[edytuj | edytuj kod]

Dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi około 70%. Z białkami krwi wiąże się w 35%. W wątrobie ulega koniugacji. Jest wydalany przez nerki w 25%. Czas półtrwania wynosi 2,5 godziny. Może się kumulować przy niedoczynności nerek.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Postacie handlowe[edytuj | edytuj kod]

  • Vasculatkrople roztwór 1% – flakon 50 ml.

Dawkowanie[edytuj | edytuj kod]

  • 10–12,5 mg, 3–5 razy dziennie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. a b Bamethan, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-01-25] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Janiec, Jolanta Krupińska: Farmakodynamika. Podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2002, s. 359. ISBN 83-200-2646-6.