Barani Przechód
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′05,5″N 20°11′46,3″E/49,201528 20,196194
| |
Barani Przechód (słow. Baraní priechod[1]) – drobna przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, w masywie Baranich Rogów. Jest położona w dolnej części południowo-zachodniego żebra Wyżniego Baraniego Zwornika i oddziela jego wierzchołek od Baraniej Igły, wznoszącej się tuż nad przełęczą 20-metrowym uskokiem[2].
Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Jej zachodnie stoki opadają do Baranich Pól w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich, wschodnie natomiast do Baraniego Żlebu. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na przełęcz od strony Śnieżnej Przełęczy[2].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie:
- Antonina Englisch i Karol Englisch, 16 lipca 1900 r. lub 24 sierpnia 1903 r.,
- Zdzisław Czaplicki, Mieczysław Zbikowski i przewodnik Wojciech Tylka Suleja, 14 września 1902 r.,
- zimowe – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 5 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-29].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 30–31.