Barbara Stanisławczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barbara Stanisławczyk
Ilustracja
Barbara Stanisławczyk podczas 15. Targów Książki w Krakowie (6 listopada 2011)
Data urodzenia

1962

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Barbara Stanisławczyk[1], właśc. Barbara Stanisławczyk-Żyła[2] (ur. 1962) – polska dziennikarka, reportażystka i pisarka, doktor nauk o polityce, wykładowca akademicki, w latach 2016–2017 prezes zarządu Polskiego Radia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Politechnikę Warszawską i Podyplomowe Studium Dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W 1990 została stypendystką w Agencji Reutera w Londynie. Pisała reportaże publikowane w czasopismach Tygodnik Solidarność, Kobieta i Życie, Pani, Twój Styl. Pracowała w miesięczniku Sukces, najpierw jako zastępca redaktora naczelnego, a od września 2006 do kwietnia 2010 jako redaktor naczelny. Od września 2009 do marca 2010 była także na dyrektorem wydawniczym Wydawnictwa Przekrój[3]. Przystąpiła do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Podjęła wykłady w zakresie dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, prowadziła warsztaty z reportażu w wyższej szkole Collegium Civitas, a następnie zajęcia z pisania w Podyplomowym Studium Public Relations przy Instytucie Filozofii i Socjologii PAN[4][5] oraz w ramach projektu Szkoła EuroLiderek[6]. 27 stycznia 2016 uzyskała stopień naukowy doktora nauk o polityce w Instytucie Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie rozprawy pt. Wzorce patriotyzmu jako przedmiot sporów i przewartościowań w świetle przemian cywilizacyjnych i przekształceń ustrojowych w Polsce po 1989 roku, napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Rafała Artura Habielskiego[2].

8 stycznia 2016 została prezesem zarządu Polskiego Radia[7]. Wybrana ponownie na to stanowisko 16 lutego 2017 roku[8], dzień później (17 lutego 2017) zrezygnowała z tej funkcji (odroczona do 31 marca 2017)[9]. W jej miejsce został wybrany Jacek Sobala[10]. Pod koniec 2017 roku sejmowa komisja odrzuciła jej kandydaturę na Ambasadora Polski w Izraelu. Miała zastąpić Jacka Chodorowicza[11].

Charakterystyka twórczości[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą książkę – Matkę Hłaski, która była jej pracą dyplomową, wydała w 1992 (książka opisuje matkę Marka Hłaski, Marię). Pracując w prasie, przygotowywała następną książkę – Pajęczyna (1992), w której opisała społeczno-psychologiczne portrety pracowników SB. W 1994 współpracowała w realizacji filmu dokumentalnego pt. Marek Hłasko bez mitów autorstwa Hanny Etemadi[12]. W tym samym roku opublikowała wywiad z Krzysztofem KąkolewskimKąkolewski bez litości. Następna książka – Czterdzieści twardych (1997) to zbiór reportaży o Polakach, którzy w czasie II wojny światowej ratowali Żydów[13][14] (autorka dostała za książkę Medal im. Jana Strzeleckiego od Kongresu Polonii Australijskiej oraz legitymację Honorowego Członka i Jubileuszowy Krzyż Zasługi od Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata).

Do wydanej w 1998 książki pt. Miłosne gry Marka Hłaski zbieranie materiałów zajęło autorce osiem lat[15]. W 2004 ukazała się powieść Od jutra, a w 2005 – powieść faktu Dziewczyny, poruszająca problem współczesnej prostytucji w Polsce. W 2011 wydała książkę Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska historie dramatów i miłości przedstawiającą historie losów ofiar zbrodni katyńskiej z 1940 i katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 oraz ich rodzin[16]. Magazyn Literacki „Książki” uznał publikację za książkę listopada 2011 w kategorii „reportaż” i przyznał jej nagrodę „Książki roku” 2011[17][18]. 7 października 2015 miała miejsce premiera książki Barbary Stanisławczyk pt. Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce[19]. Publikacja powstała na podstawie badań naukowych, pokłosiem których jest również praca doktorska autorki[20].

Książki[1][edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisławczyk, Barbara (1962–) [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2020-11-17].
  2. a b dr Barbara Stanisławczyk-Żyła [online], Ludzie Nauki – Nauka Polska [dostęp 2020-11-17].
  3. Wydawnictwo Przekrój będzie mieć nowego szefa wydawniczego. wirtualnemedia.pl, 2010-03-02. [dostęp 2020-11-17]. (pol.).
  4. Barbara Sowa: Barbara Stanisławczyk, prezes Polskiego Radia: Teraz to mnie Pani ubodła. gazetaprawna.pl, 2016-08-12. [dostęp 2020-11-17].
  5. Wykładowcy. studium-pr.pl. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 stycznia 2014)].
  6. Wykładowcy Szkoły Euroliderek – Warszawa.. euroliderki.pl. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lutego 2014)].
  7. Są nowi szefowie mediów publicznych. Jacek Kurski prezesem TVP, Barbara Stanisławczyk prezesem Polskiego Radia. dziennik.pl, 2016-08-13. [dostęp 2020-11-17].
  8. Rada Mediów Narodowych wybrała prezesa Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-02-16. [dostęp 2020-11-17].
  9. Barbara Stanisławczyk zrezygnowała z funkcji prezesa Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-02-18. [dostęp 2020-11-17].
  10. Jacek Sobala nowym prezesem Polskiego Radia. polskieradio.pl, 2017-03-09. [dostęp 2020-11-17].
  11. "Jedno z bardziej żenujących wysłuchań", PiS nie zabrało głosu. Była prezes radia z negatywną opinią, „TVN24.pl”, 14 grudnia 2017 [dostęp 2020-11-17].
  12. Marek Hłasko bez mitów. filmpolski.pl, 2017-02-11. [dostęp 2020-11-17].
  13. Bezwarunkowy odruch ratowania – wywiad z Barbarą Stanisławczyk. histmag.org, 8 lutego 2009. [dostęp 2020-11-17].
  14. Gorzkie prawdy. O książce Barbary Stanisławczyk Czterdzieści twardych. miesiecznik.znak.com.pl. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lutego 2014)].
  15. Barbara Stanisławczyk – Miłosne gry Marka Hłaski. proszynski.pl, 9 grudnia 1998. [dostęp 2013-06-27]. (pol.).
  16. Barbara Stanisławczyk: "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska – historie dramatów i miłości. wpolityce.pl, 27 października 2011. [dostęp 2020-11-17]. (pol.).
  17. "Ostatni krzyk. Od Katynia do Smoleńska" Barbary Stanisławczyk KSIĄŻKĄ ROKU!. rebis.com.pl, 27 stycznia 2012. [dostęp 2013-12-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 grudnia 2013)].
  18. "Magazyn Literacki Książki" przyznał nagrody po raz dziesiąty. culture.pl, 25 stycznia 2012. [dostęp 2014-02-03].
  19. Kto się boi prawdy?. wydawnictwofronda.pl. [dostęp 2015-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-29)].
  20. 22 grudnia: Od Lutra do postmodernizmu. Dyskusja wokół książki „Kto się boi prawdy? Walka z cywilizacją chrześcijańską w Polsce”. fwpn.org.pl, 21 grudnia 2015. [dostęp 2020-11-17].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]