Barkidzi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hamilkar Barkas

Barkidzi – wpływowy ród punicki w starożytnej Kartaginie. Jego głównymi przedstawicielami byli:

  • Hamilkar Barkas (280–229 p.n.e.) – wódz kartagiński, niepokonany przez Rzymian w I wojnie punickiej na Sycylii; walczył w Hiszpanii, zginął w bitwie pod Helike;
  • Hazdrubal Starszy, zięć Hamilkara (?–221 p.n.e.) – kontynuował rządy w Hiszpanii, gdzie zginął zamordowany;
  • Hannibal Barkas (246–183 p.n.e.) – syn Hamilkara, najsłynniejszy wódz kartagiński, walczył z Rzymianami w II wojnie punickiej;
  • Hazdrubal Barkas (245–207 p.n.e.) – brat Hannibala, zginął w Italii w bitwie nad rzeką Metaurus, idąc z odsieczą Hannibalowi.

W kartagińskiej polityce należeli do tzw. stronnictwa demokratycznego, cieszącego się poparciem ludu[1][2], kupców[1] i żołnierzy[3], w opozycji do stronnictwa arystokratycznego, któremu przewodził Hannon Wielki. W okresie między I i II wojną punicką dążyli do odbudowy potęgi państwa kartagińskiego poprzez rozszerzenie posiadłości w Hiszpanii[1]. Tam założyli miasta Alicante[4] i Kartagena (Nową Kartaginę) jako stolicę prowincji, według części historyków uzyskując znaczną niezależność od władz kartagińskich[3].

Genealogia[edytuj | edytuj kod]

 
 
 
 
 
 
Hannibal
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Hamilkar Barkas
(280?–229 p.n.e.)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Hannibal
(247–183 p.n.e.)
 
ImilceHazdrubal
(245–207 p.n.e.)
 
Magon
(243–203? p.n.e.)
 
Hazdrubal Starszy
 
NN córka
 
Narawas
książę numidyjski
 
NN córka
 
 
 

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jaczynowska 1982 ↓, s. 87.
  2. А.Л. Смышляев, ГАСДРУБА́Л, [w:] Большая российская энциклопедия [online] (ros.).
  3. a b Jaczynowska 1982 ↓, s. 88.
  4. Kęciek 2007 ↓, s. 182.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maria Jaczynowska, Historia starożytnego Rzymu, wyd. czwarte, Warszawa: PWN, 1982, s. 87–88.
  • Maria Jaczynowska, Danuta Musiał, Marek Stępień, Historia starożytna, Warszawa: Trio, 1999, s. 443.
  • Krzysztof Kęciek, Dzieje Kartagińczyków, wyd. drugie, Warszawa: Attyka, 2007.