Bartłomiej Dorywalski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartłomiej Dorywalski
Ilustracja
Bartłomiej Dorywalski (2022)
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1979
Włoszczowa

Burmistrz Włoszczowy
Okres

od 2006
do 2014[1]

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Józef Grabalski

Następca

Grzegorz Dziubek

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Bartłomiej Dorywalski (ur. 16 sierpnia 1979 we Włoszczowie) – polski polityk, prawnik i samorządowiec, w latach 2006–2010 oraz 2010–2014 burmistrz Włoszczowy, poseł na Sejm VI, IX i X kadencji (2010, od 2019), wicewojewoda świętokrzyski (2018–2019).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[2]. Na tej samej uczelni w 2015 uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. Strefy ochronne w świetle prawa wodnego[3].

Pracował jako prawnik w kancelarii notarialnej, był społecznym asystentem Przemysława Gosiewskiego[4]. W drugiej turze wyborów w 2006 został wybrany na urząd burmistrza Włoszczowy[5]. Bez powodzenia kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach w 2007 do Sejmu, zajmując pierwsze niemandatowe miejsce. Po śmierci Przemysława Gosiewskiego w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku uzyskał uprawnienie do objęcia po nim mandatu, na co wyraził zgodę[2]. Ślubowanie poselskie złożył 5 maja 2010.

W wyborach samorządowych w 2010 ponownie został wybrany na burmistrza Włoszczowy[6], w związku z czym 29 listopada tego samego roku utracił mandat poselski. W 2014 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję; wybory w pierwszej turze wygrał Grzegorz Dziubek[7]. Bartłomiej Dorywalski uzyskał natomiast mandat radnego sejmiku świętokrzyskiego V kadencji[8].

Został pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Wyższej Szkoły Ekonomii, Prawa i Nauk Medycznych im. prof. Edwarda Lipińskiego w Kielcach[3]. Uzyskał także uprawnienia radcy prawnego w ramach OIRP w Kielcach[9].

W wyborach w 2015 bezskutecznie kandydował do Sejmu[10]. Objął funkcję doradcy wojewody świętokrzyskiej Agaty Wojtyszek. We wrześniu 2018 został zawieszony w prawach członka PiS za „działanie na jej szkodę”[11]. W listopadzie 2018 postępowanie zostało umorzone[12]. Nie kandydował w kolejnych wyborach samorządowych.

27 listopada 2018 został powołany na stanowisko wicewojewody świętokrzyskiego[13]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując w okręgu kieleckim 7386 głosów[14]. W 2023 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję (z wynikiem 9696 głosów)[15].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2016 odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Srebrnym Krzyżem Zasługi[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Z przerwą w 2010 przypadającą na okres wykonywania mandatu poselskiego.
  2. a b Bartłomiej Dorywalski będzie posłem. echodnia.eu, 22 kwietnia 2010. [dostęp 2014-11-20].
  3. a b Dr Bartłomiej Dorywalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-05-11].[martwy link]
  4. Młodość kontra doświadczenie. swietokrzyskie.info, 17 listopada 2006. [dostęp 2014-11-20].
  5. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2014-11-20].
  6. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-11-20].
  7. Włoszczowa. Wicewojewoda z PSL pokonał burmistrza z PiS w I turze. wyborcza.pl, 18 listopada 2014. [dostęp 2014-11-20].
  8. 17 mandatów dla PSL w Sejmiku. radio.kielce.pl, 20 listopada 2014. [dostęp 2014-11-20].
  9. Wyszukiwarka radców prawnych. rejestrradcow.pl. [dostęp 2016-05-11].
  10. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2017-01-31].
  11. Angelina Kosiek: Wybory 2018. Doradca wojewody zawieszony w prawach członka PiS. wyborcza.pl, 24 września 2018. [dostęp 2018-11-16].
  12. Był zawieszony w PiS. Teraz Bartłomiej Dorywalski został wicewojewodą świętokrzyskim. wyborcza.pl, 28 listopada 2018. [dostęp 2019-04-05].
  13. Bartłomiej Dorywalski nowym wicewojewodą świętokrzyskim. echodnia.eu, 28 listopada 2018. [dostęp 2018-11-28].
  14. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-17].
  15. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  16. „Praca samorządowca to działalność, która wymaga serca”. prezydent.pl, 31 maja 2016. [dostęp 2016-05-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]