Bartosz Martyna

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartosz Martyna
Imię i nazwisko

Bartosz Miłosz Martyna

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1984
Zabrze

Zawód

aktor,
reżyser,
nauczyciel akademicki

Strona internetowa

Bartosz Miłosz Martyna (ur. 7 marca 1984 w Zabrzu) – polski aktor teatralny, filmowy, dubbingowy, lektor, nauczyciel akademicki oraz animator kultury, doktor sztuki. Autor monodramu Performer (2013), nagrodzonego na szeregu festiwali teatralnych, od 2009 wicedyrektor Warszawskiego Teatru Tańca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zdał maturę w III Liceum Ogólnokształcącym w Zabrzu[1]. W latach 2002–2006 studiował kulturoznawstwo i filozofię w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Był stypendystą marszałka województwa śląskiego oraz przez szereg lat stypendystą prezydenta miasta Zabrze[2]. W 2010 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie[3]. W 2015 uzyskał na tej uczelni stopień doktora sztuki[2].

Zadebiutował w 2009 rolą Ludwika XIV w spektaklu Diabeł w purpurze na deskach stołecznego Teatru Scena Prezentacje[a]. Współpracował zawodowo m.in. z Teatrem Scena Prezentacje, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Nowym Teatrem w Warszawie, Teatrem Polskiego Radia, Warszawską Operą Kameralną, Theater der Künste w Zurychu[2][3]. W 2009 został wicedyrektorem Warszawskiego Teatru Tańca[4], gdzie objął zarząd nad organizacją, marketingiem i promocją. Współuczestniczył w realizacji spektakli Warszawskiego Teatru Tańca na kilkudziesięciu scenach w różnych krajach[b]. We wrześniu 2013 premierowo zaprezentował swój autorski monodram Performer, za który otrzymał szereg wyróżnień, m.in. Nagrodę Olsztyńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora „SOLO” (2014), I nagrodę XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku (2014) oraz Wyróżnienie XII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie (2014). Współtworzył łącznie czterdzieści produkcji teatralnych (jako aktor, asystent reżysera, reżyser lub producent)[5]. Współpracował też z Kabaretem Macież.

Od 2009 pracuje jako aktor dubbingowy i lektor. Współtworzył jako aktor głosowy ponad dwieście pięćdziesiąt produkcji, w tym filmy, seriale i gry wideo[2][3][5]. W latach 2010–2012 wystąpił w kilkunastu słuchowiskach radiowych, m.in. w kilku realizacjach Teatru Polskiego Radia w reżyserii Łukasza Lewandowskiego[6][2]. W 2013 zadebiutował w filmie Kanadyjskie sukienki[7]. Występował w filmach i serialach telewizyjnych[c], spektaklach telewizyjnych i reklamach. Łącznie współtworzył ponad trzydzieści produkcji filmowych jako aktor[3][5].

W latach 2011–2017 był zastępcą dyrektora[d] Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Warsaw Dance Days[8][9]. W 2015 był organizatorem, współkoordynatorem i opiekunem merytorycznym rocznego programu Warszawska Platforma Tańca. Jako organizator współpracował przy szeregu inicjatyw z Mazowieckim Instytutem Kultury[2]. W 2020 uzyskał stypendium ministra kultury i dziedzictwa narodowego[3][5], w ramach którego zrealizował projekt Usłysz wiersz[5]. Od lutego 2020 współpracuje w zakresie organizacji wydarzeń artystycznych z Domem Pracy Twórczej w Radziejowicach.

Bartosz Martyna jest również pedagogiem i nauczycielem akademickim. Prowadził zajęcia dla młodzieży[e]. W roku akademickim 2016/2017 nawiązał współpracę dydaktyczną z Akademią Teatralną w Warszawie[10] oraz Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie[11][f]. W tym samym roku rozpoczął prowadzenie zajęć dla studentów Kolegium Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Kontynuował współpracę z tymi uczelniami jako wykładowca na przestrzeni kolejnych lat[3][12]. Występował z referatami na szeregu konferencji międzynarodowych[g], współtworzył projekty artystyczno-badawcze[h]. Nawiązał współpracę z czasopismem Studia Choreologica jako recenzent[13].

Jest członkiem Związku Artystów Scen Polskich, Polskiego Forum Choreologicznego oraz Stowarzyszenia Strefa Otwarta[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Role pierwszoplanowe lub drugoplanowe[edytuj | edytuj kod]

Role epizodyczne[edytuj | edytuj kod]

Role aktorskie[edytuj | edytuj kod]

  • 2009: Klan (serial TV) jako barman
  • 2009: Przeznaczenie (serial TV) jako Hubert (odc. 1)
  • 2009: Tajny Współpracownik (Teatr Telewizji) jako Henryk Cichocki
  • 2010: Rozmowa (etiuda krótkometrażowa) jako On
  • 2010: Usta usta (serial TV) jako anestezjolog (odc. 29)
  • 2011: Antonówka (etiuda krótkometrażowa) jako Szczur
  • 2012: Szukając gwiazd (film krótkometrażowy) jako Ojciec
  • 2013: Drogówka jako Ernest
  • 2013: Ojciec Mateusz (serial TV) jako Wojtek Zykun (odc. 130)
  • 2014: O mnie się nie martw (serial TV) jako policjant (odc. 2)
  • 2014: Lekarze nocą (serial TV) jako pacjent (odc. 12)
  • 2013: Kanadyjskie sukienki jako Wiktor
  • 2016: Na dobre i na złe (serial TV) jako Wojtek (odc. 647)
  • 2016: Na Wspólnej (serial TV) jako lekarz Pirycki (odc. 2379-2384; 2386)
  • 2017: Klan (serial TV) jako Czakra
  • 2019: Przyjaciółki (serial TV) jako lekarz badający Mikołaja (odc. 147)
  • 2019: Echo serca (serial TV) jako anestezjolog (odc. 24, 28, 29)
  • 2020: Stulecie winnych (serial TV) jako klient „Stokrotki” (odc. 18)
  • 2021: Na wspólnej (serial TV) jako przewodniczący (odc. 3158)
  • 2022: Leśniczówka (serial TV) jako lekarz (odc. 635)
  • 2023: Ojciec Mateusz (serial TV) jako Robert Mackiewicz (odc. 379)

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][7][6][15].

Teatr[edytuj | edytuj kod]

Role aktorskie[edytuj | edytuj kod]

Reżyseria[edytuj | edytuj kod]

  • 2010: Trans-Form (Mazowiecki Instytut Kultury)
  • 2012: Few Few (Warszawski Teatr Tańca, Warszawska Opera Kameralna)
  • 2013: Performer (Teatr na Poziomie – Zabytkowa Kopalnia Guido w Zabrzu, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, Warszawski Teatr Tańca)
  • 2016: ATLAS SALTA (Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego)
  • 2016: Echa (krótka forma, reżyseria i wykonanie, w ramach obchodów Międzynarodowego Dnia Tańca, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego)

Asystent reżysera[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][6][19].

Słuchowiska radiowe[edytuj | edytuj kod]

  • 2010: Pan Twardowski jako Kogut
  • 2010: O wawelskim smoku jako Posłaniec
  • 2010: Kot w butach jako Chłop
  • 2010: O czterech muzykantach z Bremy jako Herszt
  • 2010: Królewna Śnieżka jako Karzełek
  • 2010: O Wandzie co Niemca nie chciała jako Poseł
  • 2010: Kiedy nie mogę uciec jako Komandos
  • 2012: Opowieść Wigilijna jako Feezziwig/Bankier 1/ Posłaniec
  • 2012: Pinokio jako Kot/ Treser
  • 2012: Piotruś Pan jako Bliźniak 2
  • 2012: Poprowadź mnie na drugą stronę jako Konduktor / Protokolant
  • 2012: Wyszedł z domu jako Sanitariusz 2
  • 2012: Głosy jako Kamila Michalak
  • 2012: Boży bojownicy jako Żołdak 2

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda II Olsztyńskich Spotkań Teatrów Jednego Aktora „SOLO” za spektakl Performer (2014)
  • I Nagroda XVI Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku za spektakl Performer (2014)
  • Wyróżnienie XII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie za spektakl Performer (2014)
  • Stypendium ministra kultury i dziedzictwa narodowego (2020)[5]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[2][6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ U boku Ignacego Gogolewskiego; był również asystentem reżysera.
  2. ↑ Między innymi w Japonii (Iwata, Tokio), Czechach (Ołomuniec), Polsce: Ciechanowie, Kielcach, Mińsku Mazowieckim, Olsztynie, Ostrołęce, Płocku, Poznaniu, Przasnyszu, Radomiu, Rybniku, Siedlcach, Tarnowskich Górach, Warszawie, Wrocławiu i Zabrzu[2].
  3. ↑ Głównie w rolach drugoplanowych.
  4. ↑ A przez pierwsze edycje także koordynatorem.
  5. ↑ W latach 2010–2011 organizował warsztaty w CIX Liceum Ogólnokształcącym z Oddziałami Integracyjnymi w Warszawie. W 2014 prowadził warsztaty dla stypendystów Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci[2].
  6. ↑ Jako asystent wykładowcy.
  7. ↑ Między innymi w Genewie, Zurychu, Warszawie i Krakowie.
  8. ↑ W latach 2014–2015 brał udział jako dramaturg, aktor oraz organizator w międzynarodowym projekcie naukowo-artystycznym ROOTS w Zürcher Hochschule der Künste, w Institute for the Performing Arts and Film w Zurychu[2].
  9. ↑ Opera Antoniego Radziwiłła.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bartosz Martyna o szkole. 3 LO Zabrze, 9 maja 2021. [dostęp 2022-01-24].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Bartosz Martyna – CV. bartoszmartyna.pl. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. ↑ a b c d e f Techniki aktorskie, dubbing, dykcja – Bartosz Martyna. palacjablonna.pl, 17 października 2021. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. ↑ Warszawski Teatr Tańca – O nas. wtt.waw.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  5. ↑ a b c d e f Oficjalna strona Bartosza Martyny. [dostęp 2022-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. ↑ a b c d Bartosz Martyna. Agencja Spinka. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. ↑ a b Bartosz Martyna. FilmPolski.pl. [dostęp 2019-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. ↑ Warsaw Dance Days 2017. Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego. warsawnow.pl, 5 września 2017. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. ↑ Warsaw Dance Days. wtt.waw.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  10. ↑ Bartosz Martyna. at.edu.pl. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  11. ↑ Bartosz Martyna – Wykładowcy. chopin.edu.pl. [dostęp 2021-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  12. ↑ Pracownicy naukowo-dydaktyczni zatrudnieni na kierunku aktorstwo w roku akademickim 2021/2022. akademia.at.edu.pl, 2021. [dostęp 2022-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  13. ↑ Studia Choreologica. pfch.choreologia.org.pl. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  14. ↑ "Nic strasznego": obsada polskiego dubbingu [online], wSyncu, 13 października 2021 [dostęp 2022-02-16] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16] (pol.).
  15. ↑ Bartosz Martyna. fdb.pl. [dostęp 2022-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  16. ↑ FAUST Antoni Radziwiłł - Spektakl operowy. nieborow.art.pl, 2 sierpnia 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  17. ↑ Spektakl operowy FAUST Antoni Radziwiłł. tvp.pl, 14 września 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  18. ↑ Faust w Nieborowie. e-sochaczew.pl, 22 września 2018. [dostęp 2022-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  19. ↑ Bartosz Miłosz Martyna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2019-06-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bartosz_Martyna&oldid=72168857”