Barwałd Górny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

49°52′9″N 19°37′34″E

- błąd

39 m

WD

49°52'N, 19°38'E

- błąd

2330 m

Odległość

617 m

Barwałd Górny
wieś
Ilustracja
Kościół pw. Miłosierdzia Bożego
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Kalwaria Zebrzydowska

Wysokość

280–340 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

1411[1]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-130[2]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0056259

Położenie na mapie gminy Kalwaria Zebrzydowska
Mapa konturowa gminy Kalwaria Zebrzydowska, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Barwałd Górny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Barwałd Górny”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Barwałd Górny”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Barwałd Górny”
Ziemia49°52′09″N 19°37′34″E/49,869167 19,626111
Strona internetowa

Barwałd Górnywieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bielskim.

Położenie i ukształtowanie terenu[edytuj | edytuj kod]

Wieś położona jest u podnóży Beskidu Andrychowskiego, przy drodze krajowej 52 z Głogoczowa do Bielska-Białej oraz przy drodze lokalnej do wsi Bugaj na zachód od Kalwarii Zebrzydowskiej, prowadzącej też od wschodu na górę Żar. Barwałd Górny jest jedną z trzech wsi o tej samej nazwie różniącej się przymiotnikiem. Przez wieś przepływa potok Kleczanka.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Barwałd Górny[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0056265 Dalachowice część wsi
0056271 Kamieniec część wsi
0056288 Lisiak część wsi
0056294 Na Stawach część wsi
0056302 Pod Żarkiem część wsi
0056319 Puszcza część wsi
0056325 Rola część wsi
0056331 Za Dworem część wsi
Barwałd na mapie Księstwa Oświęcimskiego i Zatorskiego – mapa Abrahama Orteliusa z 1603.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Księstwo oświęcimskie.

Historycznie miejscowość jest częścią księstwa oświęcimskiego[5]. W 1564 roku wraz z całym księstwem oświęcimskim i zatorskim tereny te znajdowały się w granicach Korony Królestwa Polskiego w województwie krakowskim w powiecie śląskim. Po unii lubelskiej w 1569 księstwo Oświęcimia i Zatora stało się częścią Rzeczypospolitej Obojga Narodów w granicach, której pozostawało do I rozbioru Polski w 1772[5]. Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się w zaborze austriackim i leżała w granicach Austrii, wchodząc w skład Królestwa Galicji i Lodomerii.

Miejscowość lokowana prawdopodobnie pod koniec XIII w. Nazwa miejscowości prawdopodobnie pochodzi z języka niemieckiego i oznacza Niedźwiedzi Las. Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z 1381 r. własność Sułka z Barvaltu, od XV w. Barwałdzcy. W XV w. we wsi znajdował się zamek w Barwałdzie. W XVI w. następuje podział na Górny, Średni i Dolny. Od XVI w. wieś należy do Szaczowskich następnie Russockich, Porębskich (XVII w.). W 1784 roku miejscowość należy do Dziembowskich herbu Pomian[5], a później do Gołuchowskich (XVIII/XIX w.). W 1945 majątek Blotnickich rozparcelowano, a dwór rozebrano.

Okolice Barwałdu na mapie Abrahama Orteliusa z 1590

Dziedzictwo kulturowe[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 15 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b c Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867, s. 12.