Barycheloides concavus

Barycheloides concavus
Raven, 1994
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	Barychelidae
Podrodzina	Barychelinae
Rodzaj	Barycheloides
Gatunek	Barycheloides concavus

Barycheloides concavus – gatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie na Nowej Kaledonii. Zasiedla lasy deszczowe.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena. Jako lokalizację typową wskazano Mont Koghis w Prowincji Południowej Nowej Kaledonii. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „wklęśnięty” i nawiązuje do kształtu wieczek do norek budowanych przez ten gatunek.

Morfologia

Samice osiągają 24 mm długości ciała i 10,1 mm długości karapaksu. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony pomarańczowobrązowo z ciemniejszą częścią głowową, porośnięty srebrnymi włoskami i czarnymi szczecinkami. Jamki karapaksu są szerokie, głębokie i silnie zakrzywione. Szczękoczułki są ciemnorudobrązowe, porośnięte czarnymi szczecinkami. Bruzda szczękoczułka u samicy ma 7 dużych zębów na krawędzi przedniej oraz od 15 do 20 małych ząbków w części środkowo-nasadowej, przechodzących w środkowy szereg 12 małych zębów. Rastellum wykształcone jest w formie masywnego wyrostka o kształcie ściętego stożka, uzbrojonego w silne kolce. Szczęki zaopatrzone są w od 17 do 20 tępych kuspuli. Odnóża są jasnopomarańczowobrązowe. Samica ma silne ciernie bazyfemoralne, a na udach i rzepkach dwóch ostatnich par odnóży ponadto silne kolce cierniowate. Wszystkie pary odnóży mają na pazurkach po trzy krótkie zęby. Opistosoma (odwłok) ma na wierzchu jasnobrązowy wzór, formujący w tyle trzy szewrony. Spód opistosomy jest jasny z poprzeczną, brązową linią przed kądziołkami. Genitalia samicy mają dwie spermateki, każda o formie kopulastego guzka z długim, pofalowanym płatem.

Ekologia i występowanie

Pająk ten występuje endemicznie na górze Mont Koghis w Prowincji Południowej Nowej Kaledonii. Zasiedla tam lasy deszczowe z udziałem dużych, bezpiennych paproci. Stwierdzany był na wysokości około 500 m n.p.m.

Ptasznik ten buduje rurkowatą norkę o kształcie litery „L”, której każde ramię ma od 3 do 7 cm długości. Wejście do norki znajduje się na głębokości od 1 do 3 mm poniżej poziomu gleby i zamknięte jest wyraźnie wklęśniętym wieczkiem o grubości około 1 mm.