Barzowice
54°28′40″N 16°30′35″E/54,477778 16,509722
 |
Ten artykuł od 2022-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
247[2] |
| Strefa numeracyjna |
94 |
| Kod pocztowy |
76-150[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ZSL |
| SIMC |
0305219 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Darłowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sławieńskiego  | |
| 54°28′40″N 16°30′35″E/54,477778 16,509722[1]
| |
Barzowice (do 1945 niem. Barzwitz) (IPA: [barzɔˈvit͡sɛ], r-z wymawia się oddzielnie[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie sławieńskim, w gminie Darłowo. W okolicy Barzowic znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko słowiańskie.
Według danych z 1 stycznia 2011 roku wieś miała 272 stałych mieszkańców[5].
W okolicy tej wsi znajduje się Góra Barzowicka o wysokości 72 m n.p.m.[6].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie koszalińskim.
Nazwa miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Przed 1945 r. Barzowice nazywały się Barzwitz, a wcześniej Barciz. Nazwę można wiązać od XIV wieku z rodziną rycerską Barthewitz lub Bartowitz. Nie ma jednak pewności, czy to wieś przyjęła nazwę od tego nazwiska czy też odwrotnie.
Historia miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Na początku wieś była położona wokół kościoła, później jednak rozszerzyła się do wsi pastwiskowej z szerokim uprawnym pastwiskiem. Centralna część miejscowości z kościołem i szkołą leży w jej południowej części, na lokalnym wyniesieniu terenu.
W 1784 r. Barzowice miały: 1 kaznodzieję, 1 zakrystiana, 1 sołtysa, 20 chłopów, 1 kowala, 1 dom kaznodziejski i 1 chatę pastucha. Liczby mieszkańców wsi wynosiła w latach: 1818 r. – 354, 1864 r. – 629, 1885 r. – 587, 1905 r. – 546, 1925 r. – 575, 1939 r. – 472.
Przed 1945 r. Barzowice należały do okręgu urzędowego Palczewice i do zasięgu sądu okręgowego Darłowo w powiecie ziemskim Sławno. Rosyjskie oddziały wmaszerowały tu 7 marca 1945 r. w ramach „wyzwolenia” tamtejszych terenów. Już od połowy 1945 r. został ustanowiony Pomorzanom polski zarząd i Polacy zostali osiedleni w Barzowicach z obszaru na wschód od linii Curzona. Bydło zostało skonfiskowane. Miejscowość otrzymała polską nazwę Barzowice pod koniec 1945 roku.
W 1857 r. urodził się tu niemiecki językoznawca Carl Meinhof, syn tutejszego pastora[7].
Kościół[edytuj | edytuj kod]
Parafia[edytuj | edytuj kod]
Do 1945 r. do parafii Barzowice należały miejscowości: Barzowice, Dzierżęcin, Drozdowo, Karsino, Wicie i Sulimice.
Parafia ta należała do diecezji pomorskiej kościoła ewangelicko-augsburskiego. W 1940 r. liczyła 1278 członków.
Barzowice dzisiaj należą do parafii Koszalin (Koszalin) w diecezji Pomorskiej, w polskim kościele ewangelicko-augsburskim.
Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]
Gotycki kościół z wieżą z dachem namiotowym od strony zachodniej pochodzi z XV/XVI wieku[8]. Budowla posadowiona jest na cokole z kamienia polnego w cegłach z regularnymi przyporami[9].
Na ołtarzu widać figury świętych: Piotra i Pawła. Chrzcielnica z mosiądzu pochodzi z 1645 r., ozdobiona jest scenami ze Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Organy z 1912 roku zbudowane przez organmistrza Barnima Grüneberg'a ze Szczecina.
Koło kościoła jest cmentarz ogrodzony murem z kamienia polnego.
Pastorzy protestanccy do 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
- Jacob Küttner (to on wprowadził do Barzowic protestantyzm)
- Paul Wiegmann, 1560–1611
- Matthäus Tietze (Titius), 1611–1636
- Johann Boye, 1636–1676
- Philipp Palow, 1668–1690
- Johannes Roth, 1690–1692
- Joachim Andreas Wagner, 1692–1711
- Nikolaus Gabriel Polemann, 1713–1731
- Jakob Gottlieb Meyer, 1732–1740
- Johann Christian Böhm, 1741–1742
- Johann Gottfried Laeunen, 1743–1777
- Georg Friedrich Andreä, 1777–1804
- Samuel Christian Dreist, 1805–1839
- Friedrich Meinhof, 1842–1881
- Ernst Friedrich Robert Schönberg, 1882–1901
- Konrad Kob, 1902–1927
- Herbert Plesch, 1927–1936
- Franz Birken, 1936–1945
25 stycznia 1968 została erygowana parafia. Matki Bożej Częstochowskiej w Starym Krakowie, tutejsza świątynia pod wezwaniem Świętego Franciszka z Asyżu pełniła funkcje filialną. Od 20 listopada 1988 tutejszy kościół stał się kościołem parafialnym.
Księża Rzymsko-katolicy od 1945
- ks. Józef Mastaj 1953-1965
- ks. Kazimierz Anuszkiewicz 1965-1973
- ks. Jan Wicha 1973-1975
- ks. Wacław Sznura 1975-1986
- ks. Roman Więcławik 1986-1987
- ks. Jan Guga 1987-2006
- ks. Mirosław Kosior 2006 -
Szkoła[edytuj | edytuj kod]
W 1611 r. pierwszym nauczycielem i zakrystianem był Jürgen Lange. Miał wolne mieszkanie w domu z ogrodem, gdzie uczył.
Ostatnimi nauczycielem przed wojną byli Otto Parlow i Berta Kanies.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 3156
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 15 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Marzy, Barzowice, Rzy. Właśnie źle przeczytaliście nazwy tych wsi
- ↑ Wieś Barzowice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-29], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 104, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
- ↑ Jan Sroka: Carl Friedrich Micahel Meinhof (1857-1944). W: Znani i Nieznani Mieszkańcy Powiatu Sławieńskiego. Sławno: Fundacja „Dziedzictwo”; Wydawnictwo „Margraf”, 2015, s. 21-22. ISBN 978-83-61603-84-9. [dostęp 2020-03-05].
- ↑ Czesław Piskorski (opracowanie): Okolice Słupska. Mapa turystyczna. Warszawa – Wrocław: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1982.
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 196, ISBN 978-83-7495-133-3.