Basior

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grupa basiorów w holenderskim ogrodzie zoologicznym

Basior – samiec wilka[1][2]. Określenie to jest stosowane w odniesieniu do dorosłego, zwykle starego osobnika[3], a zwłaszcza do dominującego w stadzie, tak zwanego samca alfa.

Basior jest większy od samicy wilka (wadery) o ok. 1/4. Wielkość i masa ciała są uzależnione od strefy klimatycznej i podgatunku. Basiory z północnej Kanady mogą ważyć 80 kg, a z Bliskiego Wschodu tylko do ok. 30 kg. Osiągają długość do 200 cm (od nosa do końca ogona), zaś sama głowa i tułów – 105–150 cm. Wysokość w kłębie wynosi 70–90 cm. Stary basior ma masywny kłąb porośnięty bujnym owłosieniem tworzącym rodzaj grzywy[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik języka polskiego. red. nauk. Mieczysław Szymczak. T. I: A-K Wyd. 7 zm. i popr.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10903-3.
  2. a b Josef Reichholf: Ssaki. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: GeoCenter International, 1996. ISBN 83-86146-48-6.
  3. Mały słownik zoologiczny. Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.