118 Batalion Schutzmannschaft
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 |
Rozformowanie |
1944 |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Konflikty zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Skład |
trzy kompanie |
118 Batalion Schutzmannschaft (niem. SchutzmannschaftsBtl 118) – nazistowski kolaborancki batalion policyjny, sformowany na wiosnę 1942 w Kijowie z byłych żołnierzy Kurenia Bukowińskiego (wcześniej wcielonych do 3 kompanii 115 batalionu Schutzmannschaft) oraz z byłych żołnierzy sowieckich, zwerbowanych w obozach jenieckich. Część służących w batalionie (wśród nich Hryhorij Wasiura) brała udział w zbrodniach w Babim Jarze. Ochotnikom wstępującym do jednostki obiecywano służbę na Ukrainie w rejonie Kijowa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dowódcą batalionu był Sturmbannführer Erich Körner, jego zastępcą Konstanty Smowski. Szefem sztabu był Emil Zass, jego zastępcą Grigorij Wasiura. W praktyce, z powodu złego stanu zdrowia Körnera, dowództwo operacyjne należało do Wasiury.
Kompaniami dowodzili:
- 1 kompania - kpt. Hans Woellke oraz jego zastępca Winnicki,
- 2 kompania - Herman, zastępca Franczuk,
- 3 kompania - Müller, zastępca Naradko.
W listopadzie 1942 batalion został przeniesiony na Białoruś, gdzie służył do lipca 1944. W tym czasie brał udział w następujących niemieckich operacjach pacyfikacyjnych na tym terenie: Hornung, Draufgänger, Cottbus, Hermann i Wandsbeck.
Zabicie kpt. Hansa Woellke (mistrza olimpijskiego z 1936 i ulubieńca Adolfa Hitlera) przez sowieckich partyzantów, było przyczyną krwawej pacyfikacji przez batalion 22 marca 1943 wsi Chatyń na Białorusi, w której uprzednio partyzanci kwaterowali. W latach 80. XX w. podczas procesu Wasiury potwierdzono również udział batalionu w pacyfikacjach miejscowości Chmielewiczi, Koteli, Zarecze, Bobrowo, Osowy, Makow i Uborie.
Zdaniem Pera A. Rudlinga 1 kompania złożona głównie z melnykowców była najaktywniejszym pododdziałem batalionu. Pozostałe dwie kompanie, złożone głównie z Ukraińców ze wschodniej Ukrainy, były mniej zaangażowane w akcje oddziału. Oprócz Ukraińców, którzy stanowili większość, w batalionie służyli także Niemcy, Rosjanie i Białorusini.
W 1943 roku kilkudziesięciu policjantów 118 batalionu zdezerterowało i wstąpiło do UPA na Wołyniu.
Latem 1944 roku Niemcy wycofali batalion do Prus Wschodnich, gdzie połączyli go ze 115 batalionem. tworząc 63 Batalion Schutzmannschaft. Następnie policjantów z tego oddziału wcielono do 30 Dywizji Grenadierów SS.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Per A. Rudling , Terror and local collaboration in occupied Belarus: The case of the Schutzmannschaft battalion 118., [w:] Historical Yearbook, Volume VIII, cz. I. BACKGROUND, Bukareszt: Romanian Academy, Nicolae Iorga History Institute, 2011 (ang.).