Bazylika San Giorgio Maggiore
45°25′46″N 12°20′35″E/45,429444 12,343056.jpg) Fasada bazyliki | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od 31 marca 1900 | ||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Włoch  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej  | |||||||||||||||
| 45°25′46″N 12°20′35″E/45,429444 12,343056
| |||||||||||||||
Bazylika San Giorgio Maggiore – kościół opactwa benedyktyńskiego na wyspie San Giorgio Maggiore w Wenecji zbudowany w latach 1597-1610 przez Simeone Sorellę według projektu Andrei Palladio.
Prace projektowe nad świątynia trwały od 1560 roku do śmierci architekta w 1580 roku, projekt fasady został ukończony w 1566 roku.
W 1800 roku w kościele odbyły się konklawe i koronacja papieża Piusa VII.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Świątynia wzniesiona jest w formie bazyliki. Trzynawowe wnętrze wieńczy kopuła umieszczona na skrzyżowaniu nawy głównej i zakończonego absydami transeptu. Nawy przykryto sklepieniem kolebkowym. Nawę główną kończy wydłużone prezbiterium z oddzielonym kolumnami chórem. Widoczną z Placu św. Marka białą fasadę budowli zdobią kompozytowe półkolumny umieszczone na wysokich bazach bramujące główne wejście. Pomiędzy nimi, w niszach, umieszczono posągi św. Jerzego i św. Szczepana oraz dożów Wenecji.
Przy świątyni wznosi się wysoka kampanila dobudowana w 1791 roku.
We wnętrzu kościoła znajdują się nagrobki dożów weneckich oraz obrazy mistrzów renesansu, m.in. Ostatnia Wieczerza i Zbieranie manny autorstwa Jacopa Tintoretta.