Bazylika katedralna w St. Augustine

Bazylika katedralna w St. Augustine

Cathedral Basilica of St. Augustine

katedra
Widok z zewnątrz
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Floryda
Miejscowość	St. Augustine
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
diecezja	diecezja Saint Augustine
bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 4 grudnia 1976 papież Paweł VI
Wezwanie	Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1793 Data zakończenia budowy 1797 Aktualne przeznaczenie czynna katedra diecezji Saint Augustine
Dane świątyni Styl neobarok hiszpański, neorenesans Architekt James Renwick (odbudowa i przebudowa w końcu XIX w.) Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie Florydy Bazylika katedralna w St. Augustine
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Bazylika katedralna w St. Augustine
29°53′34″N 81°18′45″W
Strona internetowa

Bazylika katedralna w St. Augustine – katedra w St. Augustine w stanie Floryda, siedziba katolickiego biskupa diecezji Saint Augustine. Znajduje się na terenie St. Augustine Parish – najstarszej rzymskokatolickiej parafii w USA.

15 kwietnia 1970 wpisana na listę National Historic Landmark. Znajduje się również na liście National Register of Historic Places.

Historia

St. Augustine (miasto św. Augustyna) zostało założone w 1565 przez Pedro Menéndeza de Avilésa, który wypłynął z portu Kadyks w Hiszpanii, a 28 sierpnia 1565 dopłynął do lądu stałego – wschodnich wybrzeży Florydy (terenu, który dziś nosi nazwę Cape Canaveral). Ponieważ stało się to w dzień wspomnienia św. Augustyna z Hippony, Menéndez postanowił nadać imię świętego założonej przez siebie osadzie. Kontynuował następnie żeglugę na północ. Założona przez niego osada jest najstarszą europejską osadą na terytorium obecnych Stanów Zjednoczonych. W tym samym roku co osadę zbudowano również pierwszy kościół i położono podwaliny pod miejscową parafię. Do ewangelizacji miejscowych Indian ściągnięto franciszkanów z Hiszpanii. W 1586 osada św. Augustyna została spalona przez angielskiego korsarza Francisa Drake’a. Wkrótce potem mieszkańcy odbudowali miasto i kościół. Dla wzmocnienia osady wybudowano w latach 1672–1696 kamienną fortecę Castillo de San Marcos, która pozwoliła przetrwać oblężenie osady przez gubernatora angielskiej kolonii Carolina, Jamesa Moore’a, który ostatecznie w 1702 spalił St. Augustine, a wraz z nią kościół. Do 1763 msze celebrowano w szpitalnej kaplicy La Soledad. W 1763 na mocy pokoju paryskiego dotychczasowa Floryda hiszpańska przypadła Wielkiej Brytanii. Wraz z wycofaniem się katolickich Hiszpanów oznaczało to również osłabienie katolicyzmu na tych terenach. Jego ożywienie nastąpiło w 1767 wraz z przybyciem siły roboczej z Minorki i terenów dzisiejszych Włoch i Grecji oraz w 1784, gdy Wielka Brytania ponownie przekazała Florydę Hiszpanii. W 1786 król Hiszpanii zarządził budowę nowego kościoła parafialnego w St. Augustine. W 1793 położono kamień węgielny pod jego budowę, a nowa, ukończona w 1797 świątynia otrzymała wezwanie Niepokalanego Poczęcia NMP.

W 1857 na terenach położonych na wschód od rzeki Apalachicola ustanowiono wikariat apostolski, podporządkowując go biskupowi Augustinowi Verot. W 1861 Verot został mianowany biskupem diecezji Savannah zachowując swoje obowiązki na Florydzie. 11 marca 1870 erygowano diecezję św. Augustyna, a biskup Verot, na własny wniosek, został mianowany jej pierwszym biskupem. Dotychczasowy kościół parafialny został podniesiony do rangi katedry nowej diecezji.

Wnętrze katedry

12 kwietnia 1887 w pobliskim hotelu St. Augustine wybuchł pożar, który rozprzestrzenił się również na katedrę. Biskup John Moore zaapelował do wiernych o fundusze, aby pomóc w jej odbudowie. Odbudowana katedra została powiększona o transept, dobudowano również dzwonnicę, dzieło nowojorskiego architekta Jamesa Renwicka. W okna wstawiono wiktoriańskie witraże, a wnętrze świątyni ozdobiły marmurowe ołtarze oraz obrazy olejne przedstawiające drogę krzyżową, wzorowe na tych z kaplicy św. Pawła w Pałacu Papieskim w Watykanie.

W 1965, na 400-lecie założenia miasta, arcybiskup Joseph Patrick Hurley podjął dzieło renowacji katedry w celu przystosowania jej do zmian liturgicznych zarządzonych przez sobór watykański II. Odnowiona katedra została poświęcona w dniu 9 marca 1966 roku przez kardynała Williama Conwaya, arcybiskupa Armagh (Irlandia). W dniu 4 grudnia 1976 papież Paweł VI podniósł katedrę do rangi bazyliki mniejszej, która stała się tym samym 27. amerykańskim kościołem uhonorowanym tym tytułem przez Stolicę Apostolską.