Bałakława

Bałakława
Балаклава
	część Sewastopola
Herb	Flaga
Państwo	Rosja; / Ukraina
Miasto	Sewastopol
W granicach Sewastopola	1957
Wysokość	~ 10 m n.p.m.
Populacja (2014); • liczba ludności	; 18 649
Strefa numeracyjna	+380-692
Kod pocztowy	299xxx
	Położenie na mapie Krymu Bałakława
	44°30′00″N 33°36′00″E/44,500000 33,600000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Bałakława (ukr. Балаклава, krymskotat. Balıqlava, ros. Балаклава) – miejscowość na Krymie (Ukraina), do 1957 samodzielne miasto, obecnie część Sewastopola.

Bałakława leży nad zatoką Morza Czarnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Bałakława jest bardzo starą osadą, liczy ponad 3 tys. lat. Istnieją przypuszczenia, iż wzmianka o tej miejscowości znajduje się już w Odysei Homera. Od przełomu I/II wieku n.e. w Bałakławie stacjonowały wojska Cesarstwa Rzymskiego, które zbudowały tu fort. Pododdziały (łac. vexilationes) legionów z terenu Mezji Dolnej (łac. Moesia inferior) zapewniały bezpieczeństwo leżącego nieopodal miasta Chersonez, który był rzymskim protektoratem.

Trwające od 1997 roku badania archeologiczne prowadzone są przez misję polsko-ukraińską (Uniwersytet Warszawski i Rezerwat Archeologiczny „Chersonez Taurydzki”). Badaniami ze strony polskiej kieruje prof. dr hab. Tadeusz Sarnowski. W trakcie badań ujawniono liczne pozostałości rzymskiej obecności, w tym świątynię poświęconą Jowiszowi Dolicheńskiemu(inne języki) (łac. Jupiter Dolichenus) oraz fort rzymski dla ok. 500 żołnierzy. W miejscowości znajdują się ruiny genueńskiej twierdzy Czembalo, która to stała się inspiracją dla Adama Mickiewicza do napisania XVII sonetu krymskiego „Ruiny zamku w Bałakławie”.

W czasie wojny krymskiej, 25 października 1854 w pobliżu tej miejscowości miała miejsce bitwa, która przeszła do historii jako bitwa pod Bałakławą.

W czasach ZSRR wykuto w skałach zatoki w Bałakławie sztolnie, w których mieściły się jednostki 11 Dywizji Okrętów Podwodnych (JW 27201). Od 1959 r. Bałakława miała status garnizonu specjalnego przeznaczenia – w związku z dyslokacją w miejscowości składnicy broni nuklearnej Floty Czarnomorskiej (tzw. Obiekt 820, JW 90989). Kanał liczył 1,5 km długości, jego szerokość wahała się od 12-22 m, a głębokość 8-9 m^[2]. System kanałów mieścił 8 okrętów podwodnych i wydrążono go w skale o wysokości 126 m. Baza zaprojektowana została jako bunkier odporny na atak atomowy o sile 100 kiloton (dla porównania bomba zrzucona na Hiroszimę miała 10 kiloton). W skład stałego wyposażenia wchodziły rakiety (w tym także z głowicami atomowymi), a obsługa liczyła do 1500 osób. Arsenał wywieziono na przełomie 1990/91 roku. Obecnie obiekty byłej bazy wojskowej są udostępnione turystycznie.