Bell 429 GlobalRanger
| ||
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone Korea Południowa
| |
| Producent | Bell Helicopter Textron | |
| Typ | Śmigłowiec | |
| Załoga | 1-2 | |
| Historia | ||
| Data oblotu | 27 lutego 2007 | |
| Lata produkcji | 2007 – obecnie | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 × Pratt & Whitney Canada PW207D1 | |
| Moc | 466 kW każdy | |
| Wymiary | ||
| Średnica wirnika | 10,97 m | |
| Długość | 12,7 m | |
| Wysokość | 4,04 m | |
| Masa | ||
| Własna | 1925 kg | |
| Startowa | 3175 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość maks. | 273 km/h | |
| Pułap | 6096 m | |
| Zasięg | 722 km | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 7 pasażerów + 1 pilot | ||
Bell 429 GlobalRanger – lekki, dwusilnikowy śmigłowiec opracowany przez Bell Helicopter i Korea Aerospace Industries. Pierwszy lot prototypu Bell 429 odbył się 27 lutego 2007 roku.
Historia rozwoju[edytuj | edytuj kod]
Bell 429 wykorzystuje całkowicie nową koncepcję modułowego płatowca i zaawansowaną konstrukcję łopaty wirnika z programu MAPL, lecz zachowuje układ napędowy z modelu Bell 427. Podstawowy model wyposażony jest w szklany kokpit i jest certyfikowany do lotów z jednym pilotem. Bell współpracował z firmami Korea Aerospace Industries oraz Mitsui Bussan Aerospace of Japan w rozwoju śmigłowca. Pierwszy oblot śmigłowca odbył się 27 lutego 2007 roku. Certyfikacja była pierwotnie planowana na koniec 2007 roku, lecz opóźnienia w harmonogramie programu, głównie spowodowane brakami części i materiałów wspólnych dla wszystkich producentów lotniczych w tym okresie, spowodowały, że producent wydłużył harmonogram rozwoju[1][2][3].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Bell 429 posiada czterołopatowy wirnik nośny. Łopaty wirnika są wykonane z materiału kompozytowego. Śmigłowiec posiada opcjonalnie możliwość zamontowania tylnych drzwi zamykanych pod belką ogonową, aby ułatwić załadunek pacjenta w śmigłowcach w wersji medycznej. Bell 429 posiada szklany kokpit z trzyosiowym autopilot (opcjonalny zestaw czwartej osi) w standardzie. Standardowe podwozie to płozy, zaś śmigłowiec posiada możliwość montażu chowanego podwozia kołowego. Śmigłowiec może pracować z jednym niedziałającym silnikiem. Żywotność głównej przekładni wynosi 5000 godzin między remontami, a przekładni wirnika ogonowego 3200 godzin[4][5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Podstawowa, cywilna wersja pasażerska.
Kokpit śmigłowca Bell 429.
Kabina pasażerska Bell 429 w wersji ratowniczej, widoczne tylne drzwi pod belką ogonową.
Tylne drzwi umiejscowione pod belką ogonową w wariancie medycznym.
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ FLUG REVUE Aircraft Gallery: Bell Helicopter 429, web.archive.org, 12 marca 2005 [dostęp 2020-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2005-03-12].
- ↑ Pierwszy Bell 429 w Polsce, www.altair.com.pl [dostęp 2020-08-16] (ang.).
- ↑ Bell 429 Product Specifications, październik 2010.
- ↑ Bell Helicopter's Bell 429, Business Jet Traveler, 1 lutego 2010 [dostęp 2020-09-20] (ang.).
- ↑ Light Twin, Big Cabin, „Aviation Week & Space Technology 170”, 29 czerwca 2009.