Belső-tó
 Belső-tó, na ostatnim planie wieże kościoła klasztornego w Tihany | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Wysokość lustra |
125 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
28 ha |
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Hydrologia | |
| Rodzaj jeziora |
kalderowe |
Położenie na mapie Węgier  | |
| 46°54′29,16″N 17°52′52,68″E/46,908100 17,881300 | |
Belső-tó (z węg.: Jezioro Wewnętrzne) – niewielkie jezioro na Węgrzech, leżące na półwyspie Tihany wcinającym się w jezioro Balaton. Powierzchnia: 28 ha. Wysokość lustra wody: 125 m n.p.m. (21 m powyżej lustra Balatonu[1]). Głębokość średnia: 1,5 m, maksymalna: 3 m. Jest klasycznym przykładem jeziora kalderowego – powstało przez częściowe zasypanie i wypełnienie wodą kaldery dawnego wulkanu. Brzegi płaskie, w znacznej części zarośnięte szuwarem. Bezodpływowe, zasilane w wodę głównie z opadów. Systematycznie zmniejsza się: w niedalekiej przeszłości podawano dla niego powierzchnię niecałe 50 ha[2] oraz długość do 1800 m i maksymalną szerokość 500 m.[3]
W jeziorze i na jego brzegach żyją liczne rzadkie i chronione gatunki flory i fauny. Jest ono ostoją wielu gatunków ptaków wodnych i błotnych. Ochronę zapewnia położenie jeziora w granicach Parku Narodowego Wzgórz Balatońskich (węg. Balaton-felvidéki Nemzeti Park).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przemysław Burchard, Węgry, Warszawa: wyd. Wiedza Powszechna, 1988, s. 281-320, ISBN 83-214-0554-1, OCLC 749412872.
- Kalisiewicz Dariusz: Balaton znany i nieznany, w: "Poznaj Świat" R. XXXIII, nr 4 (387), kwiecień 1985, s. 12-14;
- Przewodnik internetowy „Budapeszt i Węgry” Dostęp: 2013-12-30