Berberyjka marokańska

Berberyjka marokańska
	Atlantoxerus getulus
	Linnaeus, 1758
	; Berberyjka marokańska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	wiewiórkokształtne
Rodzina	wiewiórkowate
Podrodzina	afrowiórki
Plemię	afrowiórki
Rodzaj	berberyjka
Gatunek	berberyjka marokańska
Synonimy
	A. praetextus Wagner, 1842; A. trivittatus (J.E. Gray, 1842);
	A. praetextus Wagner, 1842; A. trivittatus (J.E. Gray, 1842);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; Zasięg występowania berberyjki marokańskiej
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Berberyjka marokańska^[3] (Atlantoxerus getulus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych, występujący w Afryce. Jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju berberyjka (Atlantoxerus)^[4]^[5].

Występowanie

Gatunek ten zamieszkuje północnozachodnią część Afryki na terenie Maroka, Algierii oraz Sahary Zachodniej. Preferuje obszary skaliste oraz zarośla^[6]. W 1965 roku zasiedliły się na Fuerteventurze^[7].

Charakterystyka

Morfologia

Zazwyczaj mają długość 16–22 cm i ważą około 340 g. Mają puszysty ogon podobnej długości jak całe ciało. Zwykle występują w odcieniach brązu. Mają białe paski na bokach oraz brzuchu^[7].

Rozmnażanie

Mają sezon godowy od kwietnia do lipca. Młode są karmione mlekiem matki przez 2 tygodnie. Stają się samodzielne po 1 miesiącu.

Dieta

Są wszystkożerne. Żywią się głównie owocami oraz owadami. Mając możliwość, jedzą również pisklęta oraz ślimaki^[7]. Zjada również nasiona oraz rośliny hodowlane przez co uważany jest za szkodnika.

Styl życia

Prowadzą dzienny tryb życia. Tworzą duże grupy. Po wykryciu drapieżnika, szybko uciekają do nory^[8].

Przypisy

↑ Atlantoxerus getulus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Atlantoxerus getulus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Rodzaj obejmuje też wymarłe gatunki znane ze skamieniałości odkrytych w Europie i Azji, m.in. Atlantoxerus martini, Atlantoxerus humboldti, Atlantoxerus junggarensis czy Atlantoxerus xiyuensis. Patrz np.: Jean-Pierre Aguilar. Les sciuridés des gisements karstiques du Miocène inférieur à moyen du sud de la France : nouvelles espèces, phylogénie, paléoenvironnement. „Geobios”. 35 (3), s. 375–394, 2002. DOI: 10.1016/S0016-6995(02)00033-5. (fr.). E. G. Kordikova, E. P. J. Heizmann i H. de Bruijn. Early – Middle Miocene vertebrate faunas from Western Kazakhstan, Part 1. Rodentia, Insectivora, Chiroptera, and Lagomorpha. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie – Abhandlungen”. 231 (2), s. 219–276, 2004. (ang.). Yong-Peng Wei. Atlantoxerus from the Middle Miocene of northern Junggar Basin and their environmental significance. „Vertebrata PalAsiatica”. 48 (3), s. 220–234, 2010. (chiń.).
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Atlantoxerus getulus w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 listopada 2015]
↑ Atlantoxerus getulus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-24] (ang.).
↑ ^a ^b ^c KacieK. Roth KacieK., Atlantoxerus getulus (Barbary ground squirrel) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-05-24] (ang.).
↑ Atlantoxerus getulus (Linnaeus, 1758) [online], www.gbif.org [dostęp 2024-05-24] (ang.).

[itis-1] Atlantoxerus getulus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Atlantoxerus getulus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[4] Rodzaj obejmuje też wymarłe gatunki znane ze skamieniałości odkrytych w Europie i Azji, m.in. Atlantoxerus martini, Atlantoxerus humboldti, Atlantoxerus junggarensis czy Atlantoxerus xiyuensis. Patrz np.: Jean-Pierre Aguilar. Les sciuridés des gisements karstiques du Miocène inférieur à moyen du sud de la France : nouvelles espèces, phylogénie, paléoenvironnement. „Geobios”. 35 (3), s. 375–394, 2002. DOI: 10.1016/S0016-6995(02)00033-5. (fr.). E. G. Kordikova, E. P. J. Heizmann i H. de Bruijn. Early – Middle Miocene vertebrate faunas from Western Kazakhstan, Part 1. Rodentia, Insectivora, Chiroptera, and Lagomorpha. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie – Abhandlungen”. 231 (2), s. 219–276, 2004. (ang.). Yong-Peng Wei. Atlantoxerus from the Middle Miocene of northern Junggar Basin and their environmental significance. „Vertebrata PalAsiatica”. 48 (3), s. 220–234, 2010. (chiń.).

[msw-5] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Atlantoxerus getulus w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 24 listopada 2015]

[6] Atlantoxerus getulus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-24] (ang.).

[:0-7] KacieK. Roth KacieK., Atlantoxerus getulus (Barbary ground squirrel) [online], Animal Diversity Web [dostęp 2024-05-24] (ang.).

[8] Atlantoxerus getulus (Linnaeus, 1758) [online], www.gbif.org [dostęp 2024-05-24] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]