Berezyński system wodny

Berezyński system wodny lub Kanał Berezyński − kanał o długości 173 km zbudowany w latach 1797-1805 i łączący Berezynę (dopływ Dniepru) z Ułłą (dopływ Dźwiny) za pośrednictwem szeregu jezior[1]. Kanał zbudowano do spławu drzewa budulcowego i masztowego. Przebudowywano w latach 1810–1812, 1823–1836, 1870–1880. W początku XX wieku porzucony ze względu na rozwój kolei. W czasie inwazji niemieckiej w 1941 roku zrujnowany.
W skład systemu kanałów weszły rzeka Berezyna, z której wyprowadzono Kanał Sergucki (8,7 km), rzekę Sergut , jeziora Mońca i Pławio, właściwy kanał berezyński (7,6 km), jezioro Bereszto, rzekę Bereszta, Kanał Werebski (2,6 km), rzekę Essa , jezioro Proaza, Kanał Lepelski (8 km), Jezioro Lepelskie , rzekę Ułłę, Czasznicki Kanał Obwodowy. Na całym odcinku Kanału Berezyńskiego zbudowanych jest 14 śluz[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ gutenberg.czyz.org: Berezyński kanał
- ↑ Kanał Berezyński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 148 .