Bernadeta Soubirous

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Święta
Bernadetta Soubirous SCICN
Bernarde-Marie Soubirous
dziewica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1844
Lourdes

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1879
Nevers

Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

14 czerwca 1925
przez Piusa XI

Kanonizacja

8 grudnia 1933
przez Piusa XI

Wspomnienie

16 kwietnia

Atrybuty

lilia

Patronka

pasterzy

Szczególne miejsca kultu

kaplica domu zakonnego Sióstr Miłości w Nevers

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Bernadeta Soubirous (właśc. fr. Bernarde-Marie Soubirous lub Maria Bernada Sobirós; ur. 7 stycznia 1844 w Lourdes, zm. 16 kwietnia 1879 jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Miłości w Nevers (fr. Soeurs de la Charité et de l’Instruction Chrétienne de Nevers)) – francuska święta Kościoła katolickiego oraz wizjonerka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bernadeta była najstarszą córką z dziewięciorga dzieci ubogiego młynarza Franciszka Soubirous i Luizy Casterot. Od dzieciństwa była słabego zdrowia i często chorowała. Mając 11 lat przeżyła epidemię cholery. Zachorowała wtedy na astmę i gruźlicę. W wieku 14 lat, w 1858 – osiemnastokrotnie ujrzała Matkę Bożą w grocie Massabielle w Lourdes.

 Osobny artykuł: Matka Boża z Lourdes.

Cel objawień został ukazany przez samą Maryję, gdy przedstawiła się Bernadecie w miejscowej odmianie dialektu gaskońskiego języka oksytańskiego: Que soy era Immaculada Councepciou[1][2] – „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Było to cztery lata po uroczystym ogłoszeniu przez papieża Piusa IX dogmatu o zachowaniu Matki Chrystusa od zmazy grzechu pierworodnego. Matka Boża miała poprosić Bernadetę, by odgarnęła nieco ziemi pod skałą i odkryła źródło, które zaczęło wypływać coraz obficiej[3]. Źródło to istnieje do dziś i jest celem pielgrzymek milionów chorych, z których wielu[wymaga doprecyzowania] daje świadectwo duchowego i fizycznego uzdrowienia po kąpieli w nim. Maryja poleciła też, by dziewczyna modliła się na różańcu.

Bernadeta była chorowitym dzieckiem; przez większość życia cierpiała na astmę. Przez sobie współczesnych była uważana za osobę naiwną i prostoduszną, a pomimo surowych przesłuchań, zarówno przez oficjeli Kościoła katolickiego, jak i rządu francuskiego, konsekwentnie obstawała przy swojej historii.

W 1866 roku wstąpiła do klasztoru Nôtre Dame de Nevers, unikając w ten sposób powszechnego zainteresowania, jakie budziła z powodu otrzymanych objawień. Spędziła w Nevers resztę swojego życia. Zmarła w wieku 35 lat na gruźlicę.

Beatyfikacja i kanonizacja[edytuj | edytuj kod]

W czasie procesu kanonizacyjnego w 1919 roku stwierdzono, że ciało Bernadety mimo upływu czasu pozostało nienaruszone.

W 1925 papież Pius XI, w obecności ostatniego z jej braci, ogłosił Bernadetę-Marię błogosławioną, a w roku 1933 tenże papież zaliczył ją uroczyście w poczet świętych[4].

Relikwie[edytuj | edytuj kod]

Sarkofag św. Bernadety w Nevers.

Doktor Thérèse Valot opierając się na raporcie dwóch lekarzy, którzy badali jej ciało i trumnę, stwierdziła że Bernadetę mumifikowano: „[…] Mumifikację ciała Bernadetty wspomagały środki chemiczne – węgiel drzewny i sole”[5][6]. Po ekshumacji okazało się, że jej ciało nie uległo rozkładowi. W 1925 roku okazało się jednak, że twarz i dłonie (jedyne obecnie widoczne części ciała) uległy częściowemu rozkładowi i sczernieniu. Wtedy to wykonano woskową maskę twarzy na podstawie zachowanych zdjęć, oraz odlew ręki, które są eksponowane zwiedzającym. Dokładniejsze badania wykazały, że świadcząca o rozkładzie pleśń wyrosła jedynie powierzchniowo na zanieczyszczonej poprzednią ekshumacją skórze. Wciąż nienaruszone rozkładem ciało zostało przeniesione do relikwiarza w kaplicy kościoła klasztoru w Nevers, gdzie jest dostępne dla zwiedzających[7].

W kulturze masowej[edytuj | edytuj kod]

Życie Bernadety Soubirous stało się kanwą powieści Franza Werfla Pieśń o Bernadecie, która została zekranizowana.

Pieśni Kościelne[edytuj | edytuj kod]

Postać Bernadetty oraz doznanych przez nią objawień jest przywoływana w pieśni maryjnej Po górach, dolinach[8].

Kinematografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ „Le message de Lourdes”, oficjalna strona Sanktuariów Naszej Pani z Lourdes.
  2. ↑ Taki napis widnieje na źródełku u stóp figury; odpowiednik w klasycznej ortografii języka oksytańskiego to Que soi era immaculada concepcion.
  3. ↑ Najświętsza Maryja Panna z Lourdes – brewiarz.pl.
  4. ↑ Święta Maria Bernadetta Soubirous, dziewica i zakonnica. Internetowa Liturgia Godzin, brewiarz.pl. [dostęp 2016-04-09].
  5. ↑ Bulletin de l’Association Médicale de N.-D. de Lourdes, t. 2, Lourdes, data.bnf.fr, maj 1928 [dostęp 2021-07-26], Cytat: Thérèse Valot se base sur le certificat des docteurs Jourdan et David, qui parlent de « charbon que l’on a retrouvé en assez grande quantité dans le cercueil ». Dans son rapport, le docteur Comte parle en outre d’un corps recouvert « d’une couche assez notable de sels » (sans la quantifier, idem pour le charbon). « Quel charbon, demande le docteur Valot, sinon un charbon antiseptique ! Pourquoi cette couche « notable » de sels recouvrant le corps? […] La momification du corps de Bernadette a été aidée par des agents chimiques (charbon et sels). (fr.).
  6. ↑ Les miracles de Lourdes devant la science et devant la foi, „Le Monde.fr”, 17 lipca 1956 [dostęp 2021-07-26] (fr.).
  7. ↑ Le corps intact de Bernadette, à Nevers | Lourdes. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-29)].
  8. ↑ Bernadka... kobieta – Justyna Kapłańska – Portal OPOKA, org.pl [dostęp 2021-03-23] (pol.).
  9. ↑ Pieśń o Bernadette. [dostęp 2016-01-31].
  10. ↑ Bernadette (1988) – Filmweb, www.filmweb.pl [dostęp 2020-04-12] (pol.).
  11. ↑ Św. Bernadeta z Lourdes (2000). [dostęp 2016-01-31].
  12. ↑ „Bernadetta. Cud w Lourdes” od piątku w polskich kinach. [dostęp 2016-01-31].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bernadeta_Soubirous&oldid=67433381”