Przejdź do zawartości

Bernard Czapliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernard Czapliński
In vinculis pro Christo
W okowach dla Chrystusa
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

5 października 1908
Grabowo

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1980
Starogard Gdański

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Pelplinie

Biskup diecezjalny chełmiński
Okres sprawowania

1973–1980

Biskup pomocniczy chełmiński
Okres sprawowania

1948–1973

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 grudnia 1931

Nominacja biskupia

20 stycznia 1948

Sakra biskupia

4 kwietnia 1948

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

4 kwietnia 1948

Konsekrator

Kazimierz Kowalski

Współkonsekratorzy

Franciszek Jedwabski
Franciszek Korszyński

Płyta nagrobna biskupa Bernarda Czaplińskiego w katedrze pelplińskiej

Bernard Czapliński (ur. 5 października 1908 w Grabowie, zm. 30 grudnia 1980 w Starogardzie Gdańskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1948–1973, biskup diecezjalny chełmiński w latach 1973–1980.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w progimnazjum w Lubawie oraz gimnazjum w Chojnicach, gdzie w 1927 uzyskał maturę[1]. Następnie studiował w seminarium duchownym w Pelplinie, gdzie w 19 grudnia 1931 otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Grudziądzu i Toruniu, od 1936 sekretarzem, a następnie dyrektorem Caritasu okręgu toruńskiego, zaś od 1937 prefekt prywatnego gimnazjum żeńskiego w Toruniu.

W czasie II wojny światowej aresztowany przez Gestapo 18 października 1939, został osadzony początkowo w Forcie VII w Toruniu, następnie w Nowym Porcie w Gdańsku, Grenzdorf, Sachsenhausen i Dachau (od grudnia 1940 do kwietnia 1945). W Dachau wraz z ks. Stefanem Wincentym Frelichowskim organizował Caritas obozowy.

Po powrocie do Polski został administratorem parafii w Chojnicach, a następnie od 1947 proboszczem i prepozytem bazyliki św. Janów w Toruniu.

20 stycznia 1948 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej ze stolicą tytularną Faustinopolis. Sakrę biskupią otrzymał 4 kwietnia 1948[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In vinculis pro Christo” (W okowach dla Chrystusa)[3]. W diecezji chełmińskiej pełnił funkcje wikariusza generalnego, przewodniczącego rady liturgicznej, egzaminatora i sędziego prosynodalnego oraz wiceoficjała sądu biskupiego w Pelplinie.

9 maja 1972 po śmierci biskupa diecezjalnego Kazimierza Kowalskiego został wikariuszem kapitulnym, a następnie 16 marca 1973 nominowany jego następcą. Za swoich rządów erygował 33 parafie i wydał 65 listów pasterskich.

Brał udział w II i IV sesji soboru watykańskiego II[4].

Zmarł w szpitalu w Starogardzie Gdańskim, pochowany został w katedrze w Pelplinie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Z dziejów gimnazjum chojnickiego 1920-1939, redaktor Kazimierz Ostrowski, Zrzeszenie Kaszubsko - Pomorskie, Chojnice 1985, s. 41
  2. Bernard Czapliński. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2023-10-09]. (ang.).
  3. A.G. Miziński (red.): 100-lecie Konferencji Episkopatu Polski. Księga jubileuszowa. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2019, s. 258. ISBN 978-83-8144-179-7. [dostęp 2023-10-09].
  4. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]