Bernard Czapliński

Bernard Czapliński

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	5 października 1908 Grabowo
Data i miejsce śmierci	30 grudnia 1980 Starogard Gdański
Biskup diecezjalny chełmiński
Okres sprawowania	1973–1980
Biskup pomocniczy chełmiński
Okres sprawowania	1948–1973
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	19 grudnia 1931
Nominacja biskupia	20 stycznia 1948
Sakra biskupia	4 kwietnia 1948

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	4 kwietnia 1948
Konsekrator	Kazimierz Kowalski
Współkonsekratorzy	Franciszek Jedwabski Franciszek Korszyński
Współkonsekrowani biskupi Zygfryd Kowalski 29 czerwca 1962

Płyta nagrobna biskupa Bernarda Czaplińskiego w katedrze pelplińskiej

Bernard Czapliński (ur. 5 października 1908 w Grabowie, zm. 30 grudnia 1980 w Starogardzie Gdańskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1948–1973, biskup diecezjalny chełmiński w latach 1973–1980.

Życiorys

Kształcił się w progimnazjum w Lubawie oraz gimnazjum w Chojnicach, gdzie w 1927 uzyskał maturę. Następnie studiował w seminarium duchownym w Pelplinie, gdzie w 19 grudnia 1931 otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Grudziądzu i Toruniu, od 1936 sekretarzem, a następnie dyrektorem Caritasu okręgu toruńskiego, zaś od 1937 prefekt prywatnego gimnazjum żeńskiego w Toruniu.

W czasie II wojny światowej aresztowany przez Gestapo 18 października 1939, został osadzony początkowo w Forcie VII w Toruniu, następnie w Nowym Porcie w Gdańsku, Grenzdorf, Sachsenhausen i Dachau (od grudnia 1940 do kwietnia 1945). W Dachau wraz z ks. Stefanem Wincentym Frelichowskim organizował Caritas obozowy.

Po powrocie do Polski został administratorem parafii w Chojnicach, a następnie od 1947 proboszczem i prepozytem bazyliki św. Janów w Toruniu.

20 stycznia 1948 został nominowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej, otrzymując jako diecezję tytularną Faustinopolis. Sakrę biskupią otrzymał 4 kwietnia 1948. Jako biskup pomocniczy był również wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, przewodniczącym rady liturgicznej, egzaminatorem i sędzią prosynodalnym oraz wiceoficjałem sądu biskupiego w Pelplinie.

9 maja 1972 po śmierci biskupa diecezjalnego Kazimierza Kowalskiego został wikariuszem kapitulnym, a następnie 16 marca 1973 nominowany jego następcą. Za swoich rządów erygował 33 parafie i wydał 65 listów pasterskich.

Brał udział w II i IV sesji soboru watykańskiego II.

Zmarł w szpitalu w Starogardzie Gdańskim, pochowany został w katedrze w Pelplinie.

Linki zewnętrzne

• Bernard Czapliński w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-12-04]