Bernard Czapliński
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Biskup diecezjalny chełmiński | |
Okres sprawowania |
1973–1980 |
Biskup pomocniczy chełmiński | |
Okres sprawowania |
1948–1973 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
19 grudnia 1931 |
Nominacja biskupia |
20 stycznia 1948 |
Sakra biskupia |
4 kwietnia 1948 |
Data konsekracji |
4 kwietnia 1948 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|

Bernard Czapliński (ur. 5 października 1908 w Grabowie, zm. 30 grudnia 1980 w Starogardzie Gdańskim) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy chełmiński w latach 1948–1973, biskup diecezjalny chełmiński w latach 1973–1980.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w progimnazjum w Lubawie oraz gimnazjum w Chojnicach, gdzie w 1927 uzyskał maturę. Następnie studiował w seminarium duchownym w Pelplinie, gdzie w 19 grudnia 1931 otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w Grudziądzu i Toruniu, od 1936 sekretarzem, a następnie dyrektorem Caritasu okręgu toruńskiego, zaś od 1937 prefekt prywatnego gimnazjum żeńskiego w Toruniu.
W czasie II wojny światowej aresztowany przez Gestapo 18 października 1939, został osadzony początkowo w Forcie VII w Toruniu, następnie w Nowym Porcie w Gdańsku, Grenzdorf, Sachsenhausen i Dachau (od grudnia 1940 do kwietnia 1945). W Dachau wraz z ks. Stefanem Wincentym Frelichowskim organizował Caritas obozowy.
Po powrocie do Polski został administratorem parafii w Chojnicach, a następnie od 1947 proboszczem i prepozytem bazyliki św. Janów w Toruniu.
20 stycznia 1948 został nominowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej, otrzymując jako diecezję tytularną Faustinopolis. Sakrę biskupią otrzymał 4 kwietnia 1948. Jako biskup pomocniczy był również wikariuszem generalnym diecezji chełmińskiej, przewodniczącym rady liturgicznej, egzaminatorem i sędzią prosynodalnym oraz wiceoficjałem sądu biskupiego w Pelplinie.
9 maja 1972 po śmierci biskupa diecezjalnego Kazimierza Kowalskiego został wikariuszem kapitulnym, a następnie 16 marca 1973 nominowany jego następcą. Za swoich rządów erygował 33 parafie i wydał 65 listów pasterskich.
Brał udział w II i IV sesji soboru watykańskiego II[1].
Zmarł w szpitalu w Starogardzie Gdańskim, pochowany został w katedrze w Pelplinie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bernard Czapliński w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-12-04]
- Biskupi chełmińscy
- Uczestnicy soboru watykańskiego II
- Polscy duchowni katoliccy – ofiary represji Niemiec nazistowskich w Polsce 1939–1945
- Więźniowie KL Sachsenhausen
- Więźniowie KL Dachau
- Więźniowie Fortu VII Twierdzy Toruń (okupacja niemiecka)
- Absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie
- Ludzie związani z Pelplinem
- Pochowani w bazylice katedralnej Wniebowzięcia NMP w Pelplinie
- Urodzeni w 1908
- Zmarli w 1980