Bernard de Montfaucon
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja |
Bernard de Montfaucon (ur. 13 stycznia 1655 w Aude we Francji, zm. 21 grudnia 1741 w Paryżu) – benedyktyński mnich i francuski uczony, paleograf. Jest twórcą terminu „paleografia”, uważany też bywa za jednego z założycieli nowożytnej archeologii. Należał do pierwszego pokolenia maurystów.
Życie i działalność naukowa
[edytuj | edytuj kod]W 1673 roku zgłosił się na ochotnika do armii i wziął udział w wojnie z koalicją hiszpańsko-austriacko-lotaryńską. Będąc śmiertelnie chorym, złożył obietnicę, że zostanie benedyktynem, o ile wyzdrowieje i wróci do swego kraju.
Wstąpił do benedyktyńskiej reformowanej Kongregacji św. Maura. W 1687 roku został powołany do opactwa Saint-Germain-des-Prés w Paryżu i zaczął pracować pod kierunkiem Jeana Mabillona nad wydaniem greckich ojców Kościoła[1].
W 1708 roku po raz pierwszy użył terminu „paleografia” w dziele Palaeographia Graeca[2][3]. W dziele tym przedstawił historię greckiego pisma, omówił zmieniający się kształt greckich liter i wyjaśnił stosowane skróty. Wykorzystał w nim rękopisy przechowywane we francuskich bibliotekach, posiada liczne faksymile. Dzieło to spotkało się z dużym uznaniem uczonych i przez prawie dwa stulecia było podstawowym podręcznikiem greckiej paleografii[4]. Scrivener w końcu XIX wieku uznał, że wciąż jest ono najważniejszym opracowaniem w tej dziedzinie, pomimo wielu nowych odkryć, zwłaszcza papirusów w Egipcie[5]. Również współcześni specjaliści uznają wartość dzieła i uważają je za fundamentalne dla rozwoju tej dyscypliny naukowej[6]. Dopiero Anleitung zur griechischen Palaeographie Gardthausena z 1879 roku było kolejnym krokiem milowym w rozwoju paleografii[7].
W latach 1719–1724 wydał 15-tomowe dzieło L'antiquité expliquée et en représentée, zawierające miedzioryty formatu in folio, które przedstawiały zabytki klasycznej starożytności. Zawierało ono m.in. przedstawienie tzw. „wazy Barberinich”, obecnie w zbiorach British Museum w Londynie. Dzieło to zostało opublikowane w języku angielskim pod tytułem Antiquity Explained and Represented in Diagrams już w latach 1721-1725.
Montfaucon był pierwszym redaktorem homilii Adversus Judaeos Jana Chryzostoma oraz wielu innych dzieł ojców Kościoła.
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]- Analecta graeca, sive varia opuscula graeca inedita (Paris, 1688)
- S. Athanasii opera omnia (Paris, 1698)
- Diarium italicum (Paris, 1702)
- Bibliotheca Coisliniana (Paris, 1705)
- Collectio nova patrum graecorum (1706)
- Palaeographia Graeca, sive, De ortu et progressu literarum graecarum (Paris, 1708)
- Bibliotheca Coisliniana olim Segueriana, Paris: Ludovicus Guerin & Carolus Robustel, (Paris, 1715)
- L'antiquité expliquée et representée en figures (vols. 1-15, Paris, 1719-[1724)
- Les monuments de la monarchie française (vols. 1-5, Paris, 1729-1733)
- Sancti patris nostri Ioannis Chrisostomi opera omnia (Paris, 1718—1738; nowe wydanie 1735—1740)
- Bibliotheca bibliothecarum manuscriptorum nova (vols. 1-2, Paris, 1739)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bernard de Montfaucon. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. na BBKL.
- ↑ Bernard de Montfaucon et al., Palaeographia Graeca, sive, De ortu et progressu literarum graecarum, Paris, Ludovicum Guerin (1708).
- ↑ André Vauchez, Richard Barrie Dobson, Adrian Walford, Michael Lapidge, Encyclopedia of the Middle Ages (Routledge, 2000), Volume 2, s. 1070.
- ↑ Bernhard Bischoff, Latin palaeography: antiquity and the Middle Ages (Cambridge University Press, 1990), s. 1.
- ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. Wyd. 4. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 21.
- ↑ Bruce M. Metzger: Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Greek Palaeography. Oxford University Press, 1991, s. 4.
- ↑ W. Wattenbach: Anleitung zur griechischen Palaeographie. Leipzig: 1895, s. 4.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Broglie, Emmanuel de: La Société de l'abbaye de Saint-Germain des Prés au XVIIIe siècle. Bernard de Montfaucon et les Bernardins, 1715-1750. T. 2. Paryż: 1891.
- Lama, Charles de: Bibliothèque des écrivains de la Congrégation de Saint-Maur : Ordre de Saint-Benoît en France. Genewa-Paryż: Slatkine - Champion, 1971, s. 261.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- www.bautz.de/bbkl. bautz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-06)]. Biography (niem.)
- Bernard de Montfaucon – Catholic Encyclopedia (1913) (ang.)
- Work of Montfaucon at the Internet Archive
- Dzieła Bernarda de Montfaucon w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000120957684
- VIAF: 24624390
- ULAN: 500272624
- LCCN: n86857655
- GND: 100310923
- BnF: 12071684n
- SUDOC: 028997964
- SBN: CFIV043768
- NLA: 35660955
- NKC: ola2007364882
- BNE: XX843392
- NTA: 193575442, 069941769
- Open Library: OL112825A
- PLWABN: 9810560400305606
- NUKAT: n2011221145
- J9U: 987007300967305171
- PTBNP: 59736
- CANTIC: a11556857
- CONOR: 61690467
- ΕΒΕ: 108516