Bernardino Spada
| Kardynał biskup | |
_%E2%80%93_Galleria_Spada.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1594 |
| Data i miejsce śmierci |
10 listopada 1661 |
| Miejsce pochówku | |
| Prefekt Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego | |
| Okres sprawowania |
1629–1661 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
8 grudnia 1623 |
| Kreacja kardynalska |
19 stycznia 1626 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
8 grudnia 1623 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bernardino Spada (ur. 21 kwietnia 1594 w Brisighelli, zm. 10 listopada 1661 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 kwietnia 1594 roku w Brisighelli, jako syn Marchisa Paola Spady i Darii Albicini[1]. Studiował w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z literatury i prawa[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i wikariuszem w bazyliki watykańskiej[1]. Następnie został archiprezbiterem bazyliki liberiańskiej i kanonikiem kapituły katedralnej w Padwie i Brescii[1]. 4 grudnia 1623 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Damietty, otrzymując dyspensę z powodu nieosiągnięcia wieku kanonicznego 30 lat[1]. Cztery dni później przyjął sakrę, a 30 grudnia został nuncjuszem apostolskim we Francji[2]. 19 stycznia 1626 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. W 1627 roku zrezygnował z nuncjatury we Francji, a dwa lata później został prefektem Kongregacji ds. Granic Państwa Kościelnego i pełnił tę funkcję dożywotnio[1]. W latach 1627–1631 był legatem w Bolonii, a w okresie 1642–1661 – prefektem Kongregacji Indeksu[1]. W 1642 roku przeprowadził misję pokojową w Parmie przed władcami z rodu Farnese, dzięki czemu zapobiegł atakowi na Rzym[1]. 19 lutego 1646 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Albano[2]. Zmarł 10 listopada 1661 roku w Rzymie[1].