Bernhard von Rohr
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1421 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 marca 1487 |
| Arcybiskup Salzburga | |
| Okres sprawowania |
1466–1484 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
25 lutego 1466 |
| Sakra biskupia |
8 czerwca (?) 1466 |
| Data konsekracji |
8 czerwca (?) 1466 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Bernhard von Rohr (ur. ok. 1421 w Kremsmünster, zm. 21 marca 1487 na zamku Tittmoning) – książę arcybiskup Salzburga w latach 1466–1484[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bernhard von Rohr został wybrany na arcybiskupa Salzburga 25 lutego 1466 roku[1][3]. Nominację zatwierdzono 21 kwietnia, sakrę biskupią otrzymał prawdopodobnie 8 czerwca 1466 roku[1]. W 1471 roku wziął udział w naradzie w Ratyzbonie w związku z zagrożeniem za strony Turcji[3]. W 1475 roku w Landshut udzielił ślubu córce króla Kazimierza IV Jagiellończyka Jadwidze i przyszłemu księciu Bawarii Jerzemu Bogatemu[4].
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XIV wieku rozbudował fortyfikacje twierdzy Hohensalzburg w celu zapewnienia ochrony przed atakami artylerii.
Spory z opatem klasztoru św. Piotra w Salzburgu, prepozytem katedralnym Kasparem von Stubenbergiem, jak również z cesarzem Fryderykiem III oraz papieżem (z powodu diecezji Gurk i Freising) zniechęciły go do pracy administracyjnej i spowodowały jego rezygnację z urzędu w 1478 roku na rzecz stronnika cesarskiego biskupa Johanna Beckenschlagera[3][2]. W krótkim czasie Bernhard von Rohr pożałował swojej pośpiesznej rezygnacji i ją odwołał[3]. Oburzyło to cesarza, który zwiększył naciski na arcybiskupa[3]. Obawiając się zbrojnej interwencji cesarza Bernhard von Rohr zawarł sojusz z królem węgierskim Maciejem Korwinem, któremu w traktacie z 1479 roku przyznał zamki w Karyntii i Styrii, co doprowadziło do walk zbrojnych[3]. Bernhard von Rohr 29 listopada 1481 roku podpisał dokument, w którym rezygnował z rządów, w zamian zachowując tytuł arcybiskupa Salzburga oraz roczną rentę w wysokości 4000 guldenów, którą miał wypłacać jego następca Johann Beckenschlager[3]. Bernhard von Rohr 14 stycznia 1482 r. przekazał rządy. Jego rezygnacja i nominacja Johanna Beckenschlagera na arcybiskupa doprowadziły do nowych napięć. Bawarscy partyzanci nie przyjęli nominacji Johanna Beckenschlagera i poparli wybór kanoników salzburskich kontrbiskupa Christopha Ebrana von Wildenberga. Jednak Ebran von Wildenberg nie był w stanie objąć funkcji arcybiskupa wbrew stronnikom cesarza, a co więcej, został ekskomunikowany przez papieża.
W ramach rekompensaty Bernhard von Rohr został apostolskim administratorem diecezji wiedeńskiej, po kilku miesiącach Maciej Korwin zajął Wiedeń i na stanowisku administratora umieścił swojego człowieka. Bernhard von Rohr osiadł w zamku Tittmoning, gdzie zmarł 21 marca 1487 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bernhard von Rohr [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-09-11] (ang.).
- ↑ a b Herbert Klein: Bernhard von Rohr. W: Neue Deutsche Biographie. T. 2: Behaim – Bürkel. Duncker & Humblot, 1955, s. 115. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Franz von Krones: Bernhard. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 2: Balde – Bode. Duncker & Humblot, 1875, s. 453–454. (niem.).
- ↑ Horst Hanisch: Brautpaar-Knigge 2100: Historisches und Sonderbares, Planung und Organisation, Aberglaube und Hochzeitsbräuche. BoD – Books on Demand, 2019, s. 20. [dostęp 2019-09-12]. (niem.).