Przejdź do zawartości

Betyl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świątynia boga El Gabala z betylem pośrodku. Rzymska moneta z III w.n.e.

Betyle – duże, pionowo ustawione kamienie, za pośrednictwem których oddawano cześć bóstwom w kulturze m.in. Sumerów, Babilończyków, Nabatejczyków i Fenicjan. Wyraz betyl ma pochodzenie semickie[1] i oznacza dom boga.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Danecki: Arabowie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2001, s. 46. ISBN 83-06-02878-3.