Bez tytułu (poemat Jerzego Żuławskiego)
Bez tytułu – poemat młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego[1][2]. Utwór jest napisany nierymowanym klasycznym trzynastozgłoskowcem ze średniówką po sylabie siódmej. Zalicza się do nurtu poezji miłosnej. Został ogłoszony w IV tomie Poezji Żuławskiego z 1908.
- Całą noc o twych ustach myślałem: są świeże,
- dziwnie świeże i wonne, choć taki je trawi
- pożar, chociaż tak wielu już je całowało...
- Czyżby po nich, jak gdyby po płycie z marmuru,
- ogień się tylko ślizgał, przeniknąć niezdolny?..
- Czyżby dotąd nie przyszedł ten, co ślad płomienny,
- piętno życia niestarte wypali w ich róży,
- łamiąc ust twych dziewictwo marmurowe? Może
- przyjdzie dopiero... Przyjdzie. Lecz nie ja to będę...
- Wiesz, co Heine powiedział? »Gdybym spotkał w boru
- tego szczęśliwca...« Znasz to. Lecz to się tak mówi...
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Halina Floryńska-Lalewicz: Jerzy Żuławski. culture.pl. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Żuławski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-01-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Żuławski: Poezje. Tom IV. Archive.org, 1908. [dostęp 2017-04-11]. (pol.).