Bezrobocie frykcyjne
Bezrobocie frykcyjne – bezrobocie związane z przerwami w zatrudnieniu z powodu poszukiwania innej pracy lub zmianą miejsca zamieszkania. Stan bezrobocia na poziomie frykcyjnym oznacza w praktyce występowanie pełnej równowagi na rynku pracy. Bezrobocie frykcyjne może pełnić pozytywną rolę jako czynnik elastyczności rynku pracy, hamowania nadmiernego wzrostu płac i umacniania dyscypliny pracy. Kolejny ważny czynnik to szybkość powstawania nowych i likwidacji obecnych miejsc pracy. Zapotrzebowanie pracodawców się zmienia, zmieniają się metody i techniki pracy, coraz szerzej wykorzystywana jest technologia. To wszystko odbija się na stanie rynku zatrudnienia[1].
Powody powstania bezrobocia frykcyjnego:
- Niedoskonała informacja − informacja o potencjalnych pracodawcach lub pracownikach jest kosztowna oraz często trudna do uzyskania;
- Poszukiwanie pracy − przeprowadzane zarówno przez pracodawców jak i pracowników; obydwie strony poszukują dla siebie najlepszej dostępnej oferty i będą kontynuować te poszukiwania aż koszty poszukiwań i korzyści płynące z poszukiwania wyrównają się.
Pewien poziom bezrobocia frykcyjnego istnieje w każdej gospodarce, nawet w warunkach pełnego zatrudnienia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bezrobocie frykcyjne – definicja, przyczyny, Portal Praca.pl [dostęp 2022-04-25] (pol.).
- ↑ Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 127. ISBN 978-1-57660-351-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Begg, Rudiger Dornbusch, Stanley Fischer: Makroekonomia. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 2007, s. 251. ISBN 978-83-208-1644-0.