Białczańska Przełęcz Wyżnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Białczańska Przełęcz Wyżnia
Ilustracja
Widok od zachodniej (polskiej) strony
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

2085 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Żabi Szczyt Wyżni, Żabi Mnich

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Białczańska Przełęcz Wyżnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Białczańska Przełęcz Wyżnia”
Ziemia49°11′20,48″N 20°05′10,66″E/49,189022 20,086294

Białczańska Przełęcz Wyżnia (niem. Obere Froschscharte, Froschmönchscharte, słow. Vyšné Bialčanské sedlo, węg. Felső-Békás-csorba[1], 2085 m) – dwusiodłowa przełęcz w Żabiej Grani (Žabí hrebeň) w Tatrach Wysokich. Rozdzielona jest przez dziesięciometrowej wysokości Białowodzką Turniczkę (Bielovodská vežička, 2095 m n.p.m.). Siodła leżą nieomal na tej samej wysokości (północne, główne siodło jest nieco niższe). Pomiędzy siodłami można łatwo przemieścić się po wschodniej stronie turniczki[2].

Białczańska Przełęcz Wyżnia znajduje się pomiędzy wierzchołkami Żabiego Szczytu Wyżniego (Veľký Žabí štít, 2259 m) a Żabim Mnichem (Žabí Mních, 2146 m). Bardzo rzadko jest dla taterników celem samym w sobie. Jest używana głównie jako najłatwiejsza droga zejściowa z tych szczytów. Prowadzi przez nią także najkrótsza droga z Morskiego Oka pod Galerię Gankową i inne cele wspinaczkowe w Dolinie Ciężkiej, jednakże po słowackiej stronie jest to zamknięty dla turystów i taterników obszar ochrony ścisłej Bielovodská dolina (zakaz przejścia)[3].

Przez Białczańską Przełęcz Wyżnią przebiega granica polsko-słowacka. Na polską stronę (na południowy zachód) opada z przełęczy Wyżni Białczański Żleb. Prowadzi nim znad Czarnego Stawu pod Rysami popularna taternicka ścieżka. Jest tak często używana, że występuje na niej zjawisko zwane erozją taternicką. Na słowacką stronę, do Doliny Żabiej Białczańskiej opada z przełęczy głęboko wcięty i wąski Białczański Kanion[3].

Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]

Najłatwiejsze wejście na Wyżnią Białczańską Przełęcz prowadzi znad Czarnego Stawu poprzez Owczy Uplaz, Białczański Upłaz i górną częścią Wyżniego Białczańskiego Żlebu. Jest jednak tak okrężne, że praktycznie nigdy nie używane. Standardowo taternicy wychodzą znad Czarnego Stawu na przełęcz Wyżnim Białczańskim Żlebem (droga nr 3)[3].

  1. Wprost dolnym kominem; V w skali tatrzańskiej. czas przejścia 3 godz., miejscami kruszyzna
  2. Lewą gałęzią żlebu, przez lodospad; 2 godz. 30 min, nachylenie lodospadu miejscami 80°
  3. Lewą gałęzią żlebu z ominięciem progu; I, 1 godz.
  4. Z południowego brzegu Czarnego Stawu przez Białczański Upłaz i Wyżni Lalkowy Przechód; I, 1 godz.
  5. Przez Mokrą Wantę; I, 1 godz.
  6. Z Białczańskiej Przełęczy Pośredniej obchodząc masyw Żabiego Mnicha po zachodniej stronie; 0+ lub I, 45 min
  7. Z Białczańskiej Przełęczy dolnym trawersem po wschodniej stronie; 0-, krótki odcinek I
  8. Z Żabiej Doliny Białczańskiej; 0+, odcinek I[3]

Historia zdobycia[edytuj | edytuj kod]

Wejście na przełęcz znane było od dawna juhasom i koźlarzom. Jej nazwa pochodzi zapewne od położonej na północny wschód od niej Doliny Żabich Stawów Białczańskich[2].

Pierwsze odnotowane wejścia turystyczne:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
  2. a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.
  3. a b c d Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.