Białoskórski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Białoskórski – polski herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Wpolu błękitnem szpon orli czarny w środku podkowy srebrnej, na której barku krzyż kawalerski złoty. W szczycie hełmu trzy pióra strusie: błękitne, zielone i czerwone[1].
Historia herbu[edytuj | edytuj kod]
Herb z XV wieku.
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Białoskórski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Leszczyc: Herby szlachty polskiej. T. 1,2. Poznań: Antoni Fiedler, 1908, s. 28.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: 1898.
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Białoskórski z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
- Herb Białoskórski w serwisie Genealogia dynastyczna. genealogia.grocholski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)].
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |