Białucki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Białucki – polski herb szlachecki.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
W polu barwy niewiadomej strzała bez opierzenia, rozdarta. W rozdarciu półksiężyc, nad którym gwiazda.
Brak informacji o klejnocie nad hełmem w koronie.
Historia herbu[edytuj | edytuj kod]
Z 1613 roku pochodzi wzmianka o Wojciechu Białuckim, ziemianinie kijowskim[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Białucki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiktor Wittyg: Nieznana szlachta polska i jej herby. Kraków: 1908. str. 29
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Białucki z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |